Abstrakt
W ostatnich latach Europa i świat zmieniły swoje oblicze polityczne, ekonomiczne i społeczno-kulturowe. Ruchy migracyjne spowodowane wieloma czynnikami m.in. SARS COV-2 czy atakiem Rosji na Ukrainę, zdestabilizowały system struktur społeczeństw w przestrzeni makro i mikro, w tym grup i różnych społeczności. Jednocześnie postępująca cyfryzacja doprowadziła do łatwego i szybkiego zacierania granic pomiędzy kulturami reprezentowanymi w środowisku domowym i szkolnym dzieci oraz młodzieży.
W perspektywie tych przemian z jednej strony wzrosło zagrożenie marginalizacją uczniów identyfikujących się z różnymi kulturami, wykorzystywaniem do tej pory panujących stereotypów powodujących wykluczenie ze względu na odmienność etniczną, narodową, religijną. Z drugiej strony otworzyła się droga do formowania społeczeństw, w tym grup i społeczności transkulturowych, umożliwiających pogodzenie się z dynamicznością kultur oraz konstruowanie nowych struktur transkulturowych pozbawionych wszelkich antagonizmów.
Prezentowany artykuł jest próbą rozważań teoretycznych nad istotą kształtowania wśród dzieci i młodzieży tożsamości transkulturowej, wprowadzanej w szkole za pośrednictwem edukacji na rzecz transkulturowości, a prowadzącej do tworzenia szkolnej społeczności transkulturowej – otwartej, zapewniającej bezpieczeństwo wszelkim odmiennościom i nastawionej na tworzenie nowych powiązań. W rozważaniach tych tożsamość transkulturowa została uznana za „szansę” na nowe zadania szkoły ukierunkowane na zapewnienie funkcjonowania uczniom w różnorodnej kulturowo, otwartej, niemarginalizującej szkolnej społeczności transkulturowej.
Bibliografia
Augustyniak, J. A. (2023). eTwinning – narzędzie do budowania społeczeństwa transkulturowego. Edukacja Międzykulturowa, 1(20), 156–167. https://doi.org/ 10.15804/em.2023.01.1
Casinader, N., Walsh, L. (2015). Teacher Transculturalism and Cultural Difference: Addressing Racism in Australian Schools. The International Education Journal: Comparative Perspectives, 14(2), 51–62.
Kamińska, K. (2013). Szlak kulturowy – nowa strategia uobecniania przeszłości. Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego, 27, 321–329.
Kowolik, P., Pośpiech, L. (2009). Istota wartości i ich znaczenie w edukacji. Nauczyciel i Szkoła, 3–4(44–45), 21–33.
Linton, R. (2000). Kulturowe podstawy osobowości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Lisowska, K., Leszczyńska-Rejchert, A. (2023). Jak wychowywać do wartości w przestrzeni przedszkolnej w społeczeństwie transkulturowym. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 18(3), 43–54. https://doi.org/10.35765/eetp.2023.1870.03
Misiejuk, D. (2015). Strategia transkulturowości w edukacji. Perspektywa artefaktu kulturowego. Pogranicze. Studia Społeczne, 25, 209–220.
Nikitorowicz, J. (1995). Pogranicze. Tożsamość. Edukacja międzykulturowa. Białystok: Wydawnictwo TRANS HUMANA.
Nikitorowicz, J., Guziuk-Tkacz, M. (2021). Wielokulturowość – międzykulturowość – transkulturowość w kontekście pedagogicznym. Edukacja Międzykulturowa, 2(15), 23–36. https://doi.org/10.15804/em.2021.0
Welsch, W. (1999). Transculturality – the Puzzling Form of Cultures Today, [in]: M. Featherstone and S. Lash, (eds.), Spaces of Culture: City, Nation, World (pp. 194–213). London: SAGE.
Wróblewska, M. (2011). Kształtowanie tożsamości w perspektywie rozwojowej i edukacyjnej. Pogranicze. Studia Społeczne, 12, 176–187.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (c) 2024 Kinga Lisowska