Rektyfikacja nazw w konfucjańskiej myśli filozoficznej i pedagogicznej
Pdf

Słowa kluczowe

rektyfikacja nazw
konfucjanizm
filozofia wychowania
pragmatyzm

Abstrakt

Celem artykułu jest rozpoznanie kontekstu filozoficznego i pedagogicznego problematyki rektyfikacji nazw w chińskiej myśli konfucjańskiej. W oparciu o badania hermeneutyczne i porównawcze autor rozstrzyga problem – jakie jest znaczenie rektyfikacji nazw dla procesu wychowania człowieka. Autor analizuje problem w oparciu o dostępne obce i polskie przekłady Dialogów Konfucjusza oraz rozpoznaje stanowiska badawcze specjalistów od filozofii dalekowschodniej, m.in. Fenga Youlana, Benjamina Schwartza i JeeLoo Liu. Pedagogiczny wymiar rektyfikacji nazw dotyczy nie tylko potrzeby uporządkowania i uściślenia znaczenia pojęć w pedagogice, ale wiąże się też z próbami wykorzystania nazw w edukacji jako narzędzia do indoktrynacji i wdrażania jej autorytarnego modelu. Ponadto stosowanie rektyfikacji nazw ma służyć podkreśleniu aksjonormatywnego charakteru wychowania, niezależnie od tego, czy ma ono charakter orientalny czy okcydentalny, starożytny czy współczesny.

https://doi.org/10.16926/pe.2019.12.07
Pdf

Bibliografia

Dialogi konfucjańskie (tłum. K. Czyżewska-Madajewicz, M.J. Künstler, Z. Tłumski) (1976). Wrocław: Ossolineum.

Feng Youlan (2001). Krótka historia filozofii chińskiej (tłum. M. Zagrodzki). Warszawa: WN PWN.

Hejnicka-Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne.

JeeLoo Liu (2010). Wprowadzenie do filozofii chińskiej. Od myśli starożytnej do chińskiego buddyzmu. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Konfucjusz (2008). Dialogi, Lun Yü (brak nazwiska tłum.), Warszawa: Hachette.

Konfucjusz (2018). Analekta (tłum i oprac. K. Pejda), Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.

Księga Mencjusza (Mengzi) (tłum. A.I. Wójcik) (2002). W: M. Kudelska (red.), Filozofia Wschodu. Wybór tekstów (s. 351–355). Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Nakamura, H. (2005). Systemy myślenia ludów Wschodu. Indie, Chiny, Tybet, Japonia. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Schwartz, B.I. (2009). Starożytna myśl chińska. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Słownik wyrazów obcych PWN (1980). J. Tokarski (red.). Warszawa: PWN.

Śliwerski, B. (2019). Pedagogika jako nauka (s. 7–10). W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki. Warszawa: PWN.

The Analects of Confucius (tłum. B. Watson) (2007). New York: Columbia University Press.

Zieliński, P. (2015). Taoistyczne, konfucjańskie i zachodnie koncepcje pedagogiczne. Częstochowa: Wydawnictwo im. Stanisława Podobińskiego Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie.

Xinzhong Yao. (2009). Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Żbikowski, T. (1988). Prawie wszystko o Tao (s. 39–47). W: W. Jaworski, M. Dziwisz (red.), Taoizm. Kraków: Biblioteka Pisma Literacko-Artystycznego.

Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (​https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).

 

Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji.