Abstrakt
Szybki rozwój i przyrost wiedzy, ale także jej szybkie dezaktualizowanie się powoduje konieczność zmian w sposobie funkcjonowania wielu organizacji, w tym edukacyjnych. Chodzi przede wszystkim o przełamywanie izolacji, przekraczanie sztywno oznaczonych granic formalnych, prawnych i służbowych oraz zmierzanie w kierunku organizacji otwartych i elastycznych, zorganizowanych nie tylko wokół pozyskiwania i tworzenia nowej wiedzy, ale także jej upowszechniania wśród różnych podmiotów, zarówno wewnątrz organizacji, jak i w jej otoczeniu. W artykule zaprezentowano płaszczyzny i kierunki transferu wiedzy w oświacie; szczególną uwagę zwrócono na transfer wiedzy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki pedagogicznej.
Bibliografia
Borghoff, U.W., Pareschi, R. (1997). Information Technology for Knowledge Management. Journal of Universal Computer Science, 8.
Castells, M. (2007). Społeczeństwo sieci. M. Marody, K. Pawluś, J. Stawiński, S. Szymański (tłum.). Warszawa.
Davenport, T.H., Prusak L. (1998). Working Knowledge. Boston, MA.
Drucker, P. (1993). Post-Capitalist Society. New York.
Duderstadt, J.J. (1999). The Twenty-First Century University: A Tale of Two Futures. In: W.Z. Hirsch, L.E. Weber (ed.). Challenges Facing Education at the Millennium. Oxford – New York – Tokyo.
Elsner, D. (2013). Kierunki zmian w systemie doskonalenia nauczycieli. W: D. Elsner (red.). Sieci współpracy i samokształcenia. Warszawa.
Fazlagić, J. (2009). Zarządzanie wiedzą w polskiej oświacie. Diagnoza i perspektywy zmian. Poznań.
Fukuyama, F. (1997). Zaufanie. Kapitał społeczny a droga do dobrobytu. A. i L. Śli-wa (tłum.). Warszawa – Wrocław.
Furedi, F. (2008). Gdzie się podziali wszyscy intelektualiści? K. Makaruk (tłum.). Warszawa.
Gara, J. (2008). Pedagogiczne implikacje filozofii dialogu. Kraków.
Grudzewski, W., Hejduk, I. (2004). Zarządzanie wiedzą w przedsiębiorstwach. Warszawa.
Gurteen, D. (1999). Creating a Knowledge Sharing Culture. Knowledge Management Magazine, 5.
Hargreaves, A. (2003). Teaching in the Knowledge Society: Education in the Age of Insecurity. New York – London.
Hauke-Lopes, A. (2010). Rola transferu wiedzy w procesie wejścia przedsiębiorstwa na rynek zagraniczny – podejście sieciowe. Rozprawa doktorska. Promotor K. Fonfara. Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu.
Hejnicka-Bezwińska, T. (1989). W poszukiwaniu tożsamości pedagogiki. Świadomość teoretyczno-metodologiczna współczesnej pedagogiki (geneza i stan). Bydgoszcz.
Hejnicka-Bezwinska, T. (1995). Edukacja – kształcenie – pedagogika (fenomen pewnego stereotypu). Kraków.
Hejnicka-Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Podręcznik akademicki. Warszawa.
Karwowski, W. (2004). Zarządzanie wiedzą. Bezpieczeństwo Pracy, 11. Komunikat prasowy grupy wysokiego szczebla Komisji Europejskiej ds. modernizacji szkolnictwa wyższego, www.nauka.gov.pl/g2/oryginal /2013_07/78425a44e13f8600159468d1a74d4a38.pdf.
Kowalczuk-Walędziak, M. (2011). Użyteczność wiedzy ogólnopedagogicznej w działalności społeczno-zawodowej pedagogów. W: M. Myszkowska-Litwa (red.). Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. Kraków.
Kowalczuk-Walędziak, M. (2012). Poczucie sprawstwa społecznego pedagogów. Kraków.
Kowalczuk-Walędziak, M. (w druku). Transfer wiedzy między uczelniami a instytucjami społecznej praktyki edukacyjnej.
Kwieciński, Z. (1998). Przewodnik czy tłumacz. Pedagog w czasie trudnym... Amicus, 1.
Kwiatkowska, H. (2010). Dezintegracja poznania. www.szkolnyaudyt.pl/ dydaktyka/?dezintegracja-poznania,41.
Leppert, R. (1996). Potoczne teorie wychowania studentów pedagogiki. Bydgoszcz.
Leppert, R. (2002). Pedagogiczne peregrynacje. Studia i szkice o pedagogice ogólnej i kształceniu pedagogów. Bydgoszcz.
Malczyk, T. (2011). Festiwal nauki jako instrument dyfuzji wiedzy i popularyzacji nauki. e-mentor, 1(38), www.e-mentor.edu.pl/artykul/index/ numer/38/id/815.
Morawski, M. (2005). Problematyka upowszechniania wiedzy między jednostkami organizacyjnymi uczelni. W: T. Gołębiowski, M. Dąbrowski, B. Mierzejewska (red.). Uczelnia oparta na wiedzy. Warszawa.
Nalaskowski, A. (2013). Autowanie pedagogiki. Przegląd Badań Pedagogicznych, 16.
Neuhaser, C., Bender, R., Stromberg, K. (2000). Culture.com. Toronto.
Olechnicka, A. (2012). Potencjał nauki a innowacyjność regionów. Warszawa.
Paliszkiewicz, J. (2007). Transfer wiedzy a organizacyjna kreatywność. Przegląd Organizacji, 2.
Palka, S. (1989). Teoretyczna wiedza pedagogiczna a praktyczne doświadczenia nauczycieli. Warszawa.
Palka, S. (2010). Wiedza w pedagogice i wiedza pedagogiczna. W: J. Piekarski, D. Urbaniak-Zając, K.J. Szmidt (red.). Metodologiczne problemy tworzenia wiedzy w pedagogice. Oblicza akademickiej praktyki. Kraków.
Palka, S. (2006). Metodologia. Badania. Praktyka pedagogiczna. Gdańsk.
Przybyła, M. (2001). Organizacja oparta na wiedzy. W: M. Przybyła (red.). Organizacja i zarządzanie. Podstawy wiedzy menedżerskiej. Wrocław.
Szczepański, J. (1989). Społeczne uwarunkowania rozwoju oświaty. Warszawa.
Sveiby, E.K. (2005). Dziesięć sposobów oddziaływania wiedzy na tworzenie wartości. e-mentor, 2(9), www.e-mentor.edu.pl/artykul/index/ numer/9/id/140. Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991 r., Dz.U. 1991 nr 95, poz. 425.
www.nauka.gov.pl/g2/oryginal/2013_07/78425a44e13f8600159468d1a74 d4a38.pdf
www.pi.gov.pl
www.sjp.pl