Od przekazu wiedzy do uczenia samodzielności poznawczej i egzystencjalnej

Abstrakt

Szeroko pojmowane wymagania współczesnej cywilizacji stawiają szkołę w obliczu konieczności podejmowania zadań pozwalających na realizowanie edukacji inspirującej. Jednym z nich wydaje się wdrażanie ucznia do samodzielności poznawczej drogą autentycznego (receptywnego) uczestnictwa w procesie dydaktycznym oraz do samodzielności egzystencjalnej, m.in. poprzez stymulowanie refleksyjności podmiotu nad własnym działaniem. Wobec powyższego niezbędne staje się doskonalenie metodologicznych kompetencji ucznia, dzięki którym będzie on mógł poradzić sobie z wielością informacji i tworzyć wiedzę nową z zasobów już posiadanej (podstawa samodzielności poznawczej), a także kompetencji aksjologicznych umożliwiających interpretowanie i nadawanie znaczeń otaczającej rzeczywistości (fundament samodzielności egzystencjalnej).

Pdf

Bibliografia

Bereźnicki, F. (2001). Dydaktyka kształcenia ogólnego. Kraków.

Czerepniak-Walczak, M. (1997). Aspekty i źródła profesjonalnej refleksji nauczyciela. Toruń – Poznań.

Didier, J. (1995). Słownik filozofii. K. Jarosz (tłum.). Katowice.

Dudzikowa, M. (2001). Mit o szkole jako miejscu „wszechstronnego rozwoju ucznia”: eseje etnopedagogiczne. Kraków.

Dylak, S. (1995). Wizualizacja w kształceniu nauczycieli. Poznań.

Faure, E. (1975). Uczyć się aby być: raport międzynarodowej komisji do spraw rozwoju edukacji UNESCO. Z. Zakrzewska (tłum.). Warszawa.

Gadacz, T. (1993). Wychowanie do wolności. Znak, 9.

Gołębniak, B. (1998). Zmiany edukacji nauczycielskiej. Wiedza – biegłość – refleksyjność. Toruń – Poznań.

Hejnicka-Bezwińska, T. (2000). O zmianach w edukacji: konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz.

Hessen, S. (1998). Podstawy pedagogiki. W: S. Wołoszyn (red.). Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej. T. III: Pedagogika i szkolnictwo w XX stuleciu. Kielce.

Kojs, W. (2005). Przyczynek do rozważań nad programem rozwoju zawodowego nauczyciela. W: H. Moroz (red.). Rozwój zawodowy nauczyciela. Kraków.

Kozielecki, J. (1996). Człowiek wielowymiarowy. Warszawa.

Kwaśnica, R. (1990). Ku pytaniom o psychopedagogiczne kształcenie nauczycieli. W: Z. Kwieciński, L. Witkowski (red.). Ku pedagogii pogranicza. Toruń.

Kwaśnica, R. (1993). Przygotowanie pojęciowe i próba analizy potrzeb rozwojowych uczestników dokształcania. W: R. Kwaśnica (red.). Pytanie o nauczyciela. Prace pedagogiczne. Wrocław.

Kwaśnica, R. (2003). Wprowadzenie do myślenia o nauczycielu. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.). Pedagogika: podręcznik akademicki. Warszawa.

Kwiatkowska, H. (2005). Tożsamość nauczycieli: między anomią a autonomią. Gdańsk.

Kwiatkowska, H. (2008). Pedeutologia. Warszawa.

Mizerek, H. (1999). Dyskursy współczesnej edukacji nauczycielskiej: między tradycjonalizmem a ponowoczesnością. Olsztyn.

Moroz, H. (1996). Rozwijanie twórczości w procesie kształcenia nauczycieli. W: S. Juszczyk (red.). Twórczy rozwój nauczyciela. Kraków.

Nalaskowski, A. (1999). Edukacja, która nie chce przeminąć. Kraków.

Nowak-Dziemianowicz, M. (2001). Oblicza nauczyciela, oblicza szkoły. Toruń.

Obuchowski, K. (1993). Człowiek intencjonalny. Warszawa.

Obuchowski, K. (2000). Człowiek intencjonalny, czyli o tym, jak być sobą. Poznań.

Pachociński, R. (2000). Dane – informacja – wiedza – mądrość. W: R. Leppert (red.). Edukacja w świecie współczesnym. Kraków.

Pluta, A. (1997). Od pedagogiki kultury przez kulturoznawczą teorię edukacji do tzw. pedagogiki pogranicza. W: K. Zamiara (red.). Szkice o partycypacji kulturowej: wybór tekstów z pedagogiki porównawczej wraz z przewodnikiem bibliograficznym i przewodnikiem internetowym. Poznań.

Pluta, A. (1999). Szkice o edukacji i kulturze. Poznań.

Pluta, A., Bauć, P. (1998). Edukacja, świat pracy, interpretacja. Kraków.

Polak, K. (1999). Indywidualne teorie nauczycieli: geneza, badanie, kształtowanie. Kraków.

Stępniewska-Gębik, H. (1998). Estetyka i logika komunikatu w wychowaniu (trop Lacanowski). W: K. Pacławski (red.). Tradycje i wyzwania. Edukacja. Niepodległość. Rozwój. Kraków.

Witkowski, L. (1998). Edukacja wobec sporów o ponowoczesność. Warszawa.

Zamiara, K. (1989). Kompetencje jako wiedza. W: T. Kostyro, A. Szapociński (red.). Kultura artystyczna a kompetencje kulturowe. Warszawa.

Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (​https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).

 

Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji.