Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest rekonstrukcja podstaw koncepcji terapeutycznej Antoniego Kępińskiego, jednego z najwybitniejszych polskich lekarzy psychiatrów wraz z rozważeniem możliwości odniesienia głównych założeń psychiatrii aksjologicznej, a także podstaw fenomenologicznych i egzystencjalnych leżących u podłoża jego sposobu postrzegania relacji z pacjentem, do bardziej ogólnych, pedagogicznych relacji w procesie wychowania. W tym celu poddano analizie kluczowe wydarzenia (punkty zwrotne) w biografii psychiatry, a także inspiracje teoretyczne stanowiące źródło refleksji i przemyśleń oraz późniejszego rozwijania koncepcji zdrowia psychicznego, choroby i dobrostanu jednostki. Następnie podjęto namysł nad tym, które z nich współcześnie mogą stanowić inspiracje dla pedagogicznego myślenia i działania.
Bibliografia
Buber, M. (1992). Wybór pism filozoficznych. Ja i Ty.(Me and I) (transl. by J. Doktór). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Erikson, E.H. (2004). Tożsamość a cykl życia (Identity and the Life Cycle) (transl. by M. Żywicki). Poznań: Zysk i spółka.
Frank, S. (2007). Niepojęte. Ontologiczny wstęp do filozofii religii (transl. by T.Obolevitch). Tarnów: Biblos.
Frankl. V. (2011). Człowiek w poszukiwaniu sensu. Głos nadziei z otchłani Holocaustu (transl. by A Wolnicka). Łódź: Czarna Owca.
Husserl E. (1982). Medytacje kartezjańskie (transl. A. Wajs). Warszawa: PWN.
Jankowski, K. (1976). Od psychiatrii biologicznej do humanistycznej. Warszawa: PIW.
Kant, I. (1964). Krytyka władzy sądzenia (transl. J. Gałecki, A. Landman).Warszawa: PWN.
Kępiński A. (2002). Poznanie chorego. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Kozielecki, J. (1987). Koncepcja transgresyjna człowieka: analiza psychologiczna. Warszawa: PWN.
Krasnodębski, Z. (1986). Rozumienie ludzkiego zachowania. Rozważania o filozoficznych podstawach nauk humanistycznych i społecznych. Warszawa: PIW.
Leśniak, E. (2014). Antoniego Kępińskiego kontakt z pacjentem In: A. Hennel-Brzozowska, S. Jaromi (eds.), Przeciw melancholii. W 40. rocznicę wydania „Melancholii” Antoniego Kępińskiego. Kraków: Fides i Ratio.
Maslow, A. (2004). W stronę psychologii istnienia (transl. by I. Wyrzykowska). Poznań: Rebis.
Mateja, A. (2019). Poznawanie Kępińskiego. Biografia psychiatry. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Rogers, C.R. (2002). O stawaniu się osobą: poglądy terapeuty na psychoterapię (transl. by M. Karpiński).Poznań: Rebis.
Rożnowska, K. (2024). Antoni Kępiński. Portret genialnego psychiatry. Kraków: Mando Inside.
Ryn, Z.J. (2007). Antoni Kępiński-wzór lekarza uczonego i nauczyciela. Etyka w Życiu Gospodarczym, 10(2), 105–116.
Szmidt, K. (2012). Epifania i doświadczenie krystalizujące w biografii twórczej. Próba zarysowania pola badawczego. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, 4(60), 73–86.
Śliwerski, B. (2001). Program wychowawczy szkoły. Warszawa: WSiP.
Tymieniecka J. (1987). Zagadnienia filozoficzne naszych czasów. Akt twórczy człowieka jako ostateczne źródło racjonalności In: W. Strzałkowski (ed.), Prace Kongresu Kultury Polskiej, vol.6. Filozofia polska na obczyźnie. Londyn: Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie.
Wittgenstein, L. (1972). Dociekania filozoficzne (transl. by B. Wolniewicz), Warszawa: PWN.
Netography
https://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=216198&_k=yhh0y2 [access: 11.07.2024].
https://ogrod-nauk.pl/antoni-kepinski-i-jego-niezwykla-monografia-poznanie-chorego/ [access: 8.07.2024].
https://weekend.gazeta.pl/weekend/7,177333,25596208,antoniego-kepinskiego-interesowal-czlowiek-a-nie-tylko-choroba.html/ [access: 2.07.2024].
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (c) 2024 Magda Karkowska