Abstrakt
Niniejsza publikacja omawia teorię Cybernetyka charakteru Mariana Mazura w kontekście jej zastosowania w edukacji inkluzyjnej oraz w zarządzaniu różnorodnością w klasach szkolnych. Współczesna edukacja stoi przed wyzwaniami wynikającymi z rosnącej różnorodności uczniów, co wymaga adaptacji metod nauczania do indywidualnych potrzeb uczniów o różnych predyspozycjach i stylach uczenia się. Teoria Mazura, oparta na analizie dynamizmu charakteru, oferuje nauczycielom narzędzie umożliwiające lepsze zrozumienie wewnętrznych mechanizmów decyzyjnych uczniów, co może wspomóc bardziej skuteczne zarządzanie zróżnicowanymi grupami. W pracy przedstawiono również wyniki badań empirycznych, przeprowadzonych w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Badania te wykazały, że profilowanie dynamizmu charakteru jest bardziej zasadne niż nadawanie indywidualnej kategorii charakteru, w kontekście dostosowywania procesów dydaktycznych do indywidualnych predyspozycji uczniów.
Bibliografia
Ainscow, M. (2020). Promoting inclusion and equity in education: Lessons from international experiences. Nordic Journal of Studies in Educational Policy, 6(1), 7–16. https://doi.org/10.1080/20020317.2020.1729587.
Ainscow, M., Booth, T. (2006). Improving schools, developing inclusion. London: Routledge.
Bałł, G., Wilsz, J. (2015). Koncepcja stałych indywidualnych cech osobowości w kontekście racjonalistyczno-humanistycznej metodologii nauk o człowieku. Czasopismo Psychologiczne, 21(2), 151–162.
Biernacka, M., Obidziński, M., Zaborek, K. (2023). Charakter w perspektywie psychocybernetycznej – teoria Mazura i nowe badania empiryczne. Avant, 13(2), 1–20. https://doi.org/10.26913/avant.2202215.
Clarke-Midura, J., Dede, C. (2014). Assessment, technology, and change. Journal of Research on Technology in Education, 42(3), 309–328. https://doi.org/10.1080/15391523.2010.10782553.
Freeman-Green, S., Stokley, B., Baker, J. (2023). Promoting inclusive practices in education: Bridging gaps and fostering independence. Journal of Special Education Technology, 38(1), 22–33. https://doi.org/10.1177/0162643423123456.
Fullan, M. (2013). Towards a new end: New Pedagogies for Deep Learning. Collaborative impact. https://www.michaelfullan.ca/wp-content/uploads/2013/08/New-Pedagogies-for-Deep-Learning-An-Invitation-to-Partner-2013-6-2013.pdf [access: 22.08.2024]. Toronto.
Hehir, T. (2005). New directions in special education: Eliminating ableism in policy and practice. Cambridge: Harvard Education Press.
Kalambouka, A., Farrell, P., Dyson, A., Kaplan, I. (2008). The impact of placing pupils with special educational needs in mainstream schools on the achievement of their peers. Educational Research, 49(4), 365–382. https://doi.org/10.1080/00131880701717222.
Lechowska, M., Lechowski, J. (1987). Praktyczne zastosowanie cybernetycznej teorii charakteru M. Mazura w szkole. W: Postępy Cybernetyki, 12(2), 58–68.
Lewkowicz, I. (2020). Idea edukacji włączającej. Łódź: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Łódzkiego.
Lindsay, G. (2007). Educational psychology and the effectiveness of inclusive education/mainstreaming. British Journal of Educational Psychology, 77(1), 1–24. https://doi.org/10.1348/000709906X156881.
Mazur, M. (1999). Cybernetyka i charakter. Warszawa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania i Przedsiębiorczości im. Bogdana Jasińskiego.
Paluch, J. (1989). Zastosowanie cybernetyki w pedagogice. Dydaktyka Szkoły Wyższej, 4(88), 81–91.
Parveen, A., Qounsar, T. (2018). Inclusive education and the challenges. National Journal of Multidisciplinary Research and Development, 3(2), 64–68. https://doi.org/10.1234/inclusive_edu.
Pawlak, A. (2020). Zapomniany geniusz. Prof. Marian Mazur i jego szkoła cybernetyki. E-mentor, 5(87), 5–14. https://doi.org/10.15219/em87.1488.
Rose, D. H., & Meyer, A. (2007). A practical reader in universal design for learning. Cambridge: Harvard Education Press.
Sijuola, R., Davidova, J. (2022). Challenges of implementing inclusive education: Evidence from selected developing countries. Rural Environment Education Personality, 15, 2661–5207. https://doi.org/10.22616/REEP.2022.15.017.
Szumski, G., Smogorzewska, J., Karwowski, M. (2017). Academic achievement of students with disabilities in inclusive education: A meta-analysis. Educational Research Review, 21, 33–54. https://doi.org/10.1016/j.edurev.2017.02.004.
Tomlinson, C.A. (2017). How to differentiate instruction in academically diverse classrooms (3rd ed.). Associacion for Supervision and Curriculum Development (ASCD). Alexandria, VA.
UNESCO. (1994). The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Needs Education. UNESCO. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000098427. Paris.
UNESCO. (2016). Incheon Declaration and Framework for Action: Towards Inclusive and Equitable Quality Education. UNESCO. https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000245656. Paris.
Wilsz, J. (2003). Zwiększanie zdolności sterowniczych człowieka jako cel współczesnej i przyszłej edukacji. In: Edukacja Jutra. IX Tatrzańskie Seminarium Naukowe (pp. 85–89). Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
Wilsz, J. (2017). Znajomość sterowniczego mechanizmu psychiki jednostki jako warunek poznania przyczyn jej zachowań. Czasopismo Psychologiczne, 21(2), 151–162.
Ziębacz, I. (2023). Shifting paradigms towards supporting individuals with disabilities: A psycho-cybernetic approach to social work. International Journal of Special Education, 38(3), 70–81. https://doi.org/10.52291/ijse.2023.38.40.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (c) 2024 Izabela Ziębacz