Abstract
For a long time now, the sustainable development theory has been considered to be of fundamental importance in today’s world. It is usually viewed in terms of sociocultural, environmental and economic aspects. In this context, the significance of integral development of personality has been emphasised by the author. However, she finds it increasingly difficult, even impossible to achieve its goals. It should be noted that virtual madness can be seen as an attempt to strip individuals of their humanity. Nowadays, individuals tend to rush to adopt new technologies and to acquire the skills of gathering information and benefiting from technological innovations, completely overlooking another man. Consequently, interpersonal relationships recognised as exerting a profound influence on shaping an individual’s spirituality may weaken. Moreover, bold attempts to conquer the virtual world seem to be made in isolation from the real world, which does not promote sustainable human development.
References
Bauman, Z. (2009). Niecodzienność nasza codzienna. W: M. Bogunia-Borowska (red.), Barwy codzienności. Analiza socjologiczna. Warszawa.
Braun-Gałkowska, M., Ulfik-Jaworska, I. (2002). Zabawa w zabijanie. Lublin.
Erazm z Rotterdamu (1965). Podręcznik żołnierza Chrystusowego nauk zbawiennych pełny. (tłum. J. Domański). Warszawa.
Glenskowie, Cz. i J. (oprac.). (1986). Myślę, więc jestem… Aforyzmy. Maksymy. Sentencje. Opole.
Goban-Klas, T. (2002). Edukacja wobec pokolenia SMS-u. W: W. Strykowski, W. Skrzydlewski (red.), Media i edukacja w dobie integracji. Poznań.
Hudzik, J. (2005). Niepewność realnego: o nowoczesnym życiu w świecie iluzji. W: M. Ostrowicki (red.), Estetyka wirtualności. Kraków.
Izdebska, J. (2000). Dominacja mediów w środowisku wychowującym dziecka. Edukacja, 4.
Jędrysik, M. (2011). Wszyscy mamy paranoję. Książki. Magazyn do czytania, 2.
Jędrzejko, M. (2008). Zabijanie jako zabawa – na przykładzie gier komputerowych i sieciowych. W: T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Media w edukacji – szanse i zagrożenia. Toruń.
Kaczmarek, R. (2012). Cyberprzestrzeń z samotnością w tle. W: T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Cyberprzestrzeń i edukacja. Toruń.
Keen, A. (2007). Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę. Warszawa.
Kosmalska, B. (2006). Telewizja – nierzeczywista rzeczywistość. W: M. Sokołowski (red.), Definiowanie McLuhana. Media a perspektywy rozwoju rzeczywistości wirtualnej. Olsztyn.
Krejči, J. (1994). Europejski nauczyciel – kto to taki? W: Z. Jasiński (red.), Niektóre aspekty porównawcze edukacji nauczycielskiej. Opole.
Krzysztofek, K. (2006). Okno na e-świat. W: J. Kurczewski (red.), Wielka sieć. E-seje z socjologii Internetu. Warszawa.
Krzysztofek, K., Szczepański, S. (2005). Zrozumieć rozwój. Od społeczeństw tradycyjnych do informacyjnych. Katowice.
Luzak, B. (2016). Pokemony w Auschwitz. Angora, 30, s. 30.
Maj, A., Derda-Nowakowski M. z udziałem D. de Kerckhove’a (2009). Kody McLuhana. Topografia nowych mediów. Katowice. Manifest dzieci sieci, http://www.sdp.pl/manifest-dzieci-sieci-przegląd-mediówpolityka [15.03.2012].
McLuhan, M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenia człowieka. Warszawa.
Mead, M. (2000). Kultura i tożsamość. Studium dysonansu międzypokoleniowego. Warszawa.
Melosik, Z. (2003). Kultura popularna jako czynnik socjalizacji. W: Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Pedagogika. T. 2. Warszawa.
Miąso, J. (2012). Cyberprzestrzeń wyzwaniem dla głębi bytowania i poznawania w nurcie krytycznego realizmu filozoficznego (kształcenie filozoficzne – konieczność chwili). W: T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Cyberprzestrzeń i edukacja. Toruń.
Mieleszczenko, W. (2012). Komputer w okresie wczesnego dzieciństwa. szanse i zagrożenia. W: T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Cyberprzestrzeń i edukacja. Toruń.
Murach, A. (2009). Człowiek wobec problemów infokomputeryzacji. W: H. Romanowska-Łakomy, H. Kędzierska (red.), Człowiek integralny. Holistyczna wizja człowieczeństwa. Warszawa.
Nikodemska, J. (2011). Jak nas psuje Facebóg. Focus, 2/185.
Nosal, Cz.S. (1997). Poznaj typ swego umysłu. Charaktery, 6, s. 14.
Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants, www.marcprensky.com [28.12.2016].
Pyżalski, J. (2012). Agresja elektroniczna i cyberbullying jako nowe ryzykowne zachowania młodzieży. Kraków.
Raport (2011). Młodzi 2011. Boni, M. (red.). Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. Warszawa.
Romanowska-Łakomy, H. (2009). Człowieczeństwo w cyberkulturze. W: H. Romanowska-Łakomy, H. Kędzierska (red.), Człowiek integralny. Holistyczna wizja człowieczeństwa. Warszawa.
Santorski, J. (2005). Pytania na drogę. Newsweek, 2.
Sartori, G. (2005). Homo videns. Telewizja i post-myslenie. Warszawa.
Sendrowicz, B. (2011). Miedzy pokoleniami. Gazeta Wyborcza, 17 grudnia, http://wyborcza.pl/1,75248,10833033,międzypokoleniami.html [15.03.2012].
Sokołowski, J. (2005). Internet jako nowoczesne medium komunikacyjne i edukacyjne. Pedagogika @ Mediów, 1.
Spitzer, M. (2016). Cyfrowa demencja. Słupsk.
Suchodolski, B., Wojnar, I. (red.). (1988). Humanizm i edukacja humanistyczna. Wybór tekstów. Warszawa.
Tapscott, D. (2010). Cyfrowa dorosłość. Warszawa.
Wasylewicz, M. (2012). Komunikowanie się pokolenia sieci – szansą czy zagrożeniem relacji interpersonalnych. W: T. Lewowicki, B. Siemieniecki (red.), Cyberprzestrzeń i edukacja. Toruń.
Wileczek, A. (2010). Potoczność językowa i edukacja (szkolna). Edukacja. Studia. Badania. Innowacje, 4 (112), s. 77.
Wojtasik, Ł. (2007). Przemoc rówieśnicza a media elektroniczne. Warszawa.
Zarębska-Piotrowska, D. (1998). Wielki odlot. Charaktery, 9, s. 15.
Żylińska, M. (2013). Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Toruń.