Wpływ kontaktów międzynarodowych na rozwój sportu osób niewidomych i niedowidzących w Polsce w latach siedemdziesiątych XX wieku

Abstrakt

W latach siedemdziesiątych XX wieku sport osób niewidomych i niedowidzących stał się pełnoprawnym uczestnikiem międzynarodowego ruchu sportowego osób niepełnosprawnych. W okresie tym sportowcy niewidomi i niedowidzący zadebiutowali na Igrzyskach Paralimpijskich (Toronto 1976 r.) a w strukturach Światowej Rady Pomocy Niewidomym oraz Europejskiego Komitetu Regionalnego Światowej Rady Pomocy Niewidomym powołano specjalistyczne komisje zajmujące się rozwojem sportu wśród osób niewidomych. W Polsce w omawianym okresie organizacją koordynującą i nadzorującą rozwój sportu osób niewidomych i niedowidzących było Zrzeszenie Sportowe Spółdzielczości Pracy „Start”, w strukturach którego działała Podkomisja ds. Sportu Osób Niewidomych. Zrzeszenie „Start” było organizacją reprezentującą środowisko niewidomych i niedowidzących sportowców w kontaktach międzynarodowych, które były realizowane na dwóch płaszczyznach. Pierwszą z nich była współpraca na kanwie organizacyjnej, legislacyjnej oraz edukacyjnej realizowana przez działaczy i trenerów. Przedstawiciele Polski brali czynny udział w pracach komisji sportowych działających przy ww. międzynarodowych organizacjach, jak również nawiązywali kontakty z organizacjami krajowymi zajmującymi się tematyką sportu osób niewidomych i niedowidzących. Natomiast drugą płaszczyznę stanowiły kontakty sportowców realizowane poprzez współzawodnictwo sportowe. W omawianym okresie reprezentanci Polski brali czynny udział  w najważniejszych międzynarodowych imprezach sportowych przeznaczonych dla osób niewidomych i niedowidzących, m.in.: Igrzyskach Paralimpijskich, Igrzyskach Inwalidów Różnych Schorzeń czy Europejskich Igrzyskach Sportowych Niewidomych, których Polska była gospodarzem.