Abstrakt
Celem artykułu jest wskazanie nowego obszaru dla refleksji i eksploracji naukowej, jakim jest nauczanie i uczenie się polskiego języka migowego. Wiedza z tego zakresu jest nieustannie rozwijana poprzez działalność nauczycieli w praktyce edukacyjnej podczas różnego rodzaju szkoleń, kursów, lektoratów i innych form kształcenia. Konstruowana wiedza praktyczna może być poprzez pracę badawczą przekształcana w wiedzę o charakterze naukowym i skupiana w ramach jednego obszaru (subdyscypliny?) dydaktyki języka migowego
Bibliografia
Bouvet, D. (1996). Mowa dziecka. Wychowanie dwujęzykowe dziecka niesłyszącego. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Czajkowska-Kisil, M. (2006). Dwujęzyczne nauczanie głuchych w Polsce. Szkoła Specjalna, 4, 265–275.
Czajkowska-Kisil, M. (2007). Dlaczego PJM nie jest subkodem języka polskiego? Studia nad językiem migowym, 1, 59–65.
Czajkowska-Kisil, M. (2014). Głusi, ich język i kultura – zarys problematyki. W: P. Rutkowski, S. Łozińska (red.), Lingwistyka przestrzeni i ruchu. Komunikacja migowa a metody korpusowe (s. 17–35). Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Czajkowska-Kisil, M., Siepkowska, A., Sak, M. (2014). Edukacja głuchych w Polsce. W: M. Świdziński (red.), Sytuacja osób głuchych w Polsce. Raport zespołu ds. g/Głuchych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich (s. 13–27). Warszawa: Biuro Rzecznika Praw Obywatelskich.
Dunaj, M. (2016). W stronę edukacji dwujęzycznej dzieci głuchych w Polsce. Co wiemy? czego nie wiemy? Co należy zrobić? Łódź: Polski Związek Głuchych Oddział Łódzki.
Farris, M. (1994). Signa language research and Polish Signa Language. Lingua Posnaniensis, 36, 13–36.
Garncarek, M. (2012). Polski język migowy w nauczaniu osób słyszących. Wskazówki metodyczne. Język w komunikacji, 2, 129–139.
Garncarek, M., Majkowski, G. (2016). Teaching Polish sign language as a foreign language to people who can hear. Językoznawstwo, 10, 27–34.
Holcomb, T.K. (2013). Introduction to American Deaf Culture (1 ed.). New York: Oxford University Press.
Jaroszewska, A. (2014). O glottodydaktyce słowami glottodydaktyków. Języki obce w szkole, 4, 52–66.
Kotowicz, J., (2018). Dwujęzyczność migowo-pisana dzieci głuchych. Komunikacja i procesy poznawcze. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
Łacheta, J., Czajkowska-Kisil, M., Linde-Usiekniewicz, J., Rutkowski, P. (red.). (2016). Korpusowy słownik polskiego języka migowego. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Łozińska, S., Rutkowski, P. (red.). (2014). Lingwistyka przestrzeni i ruchu. Komunikacja migowa a metody korpusowe. Warszawa: Wydział Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Okoń, W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Szczepankowski, B. (1999). Niesłyszący, głusi, głuchoniemi: wyrównywanie szans. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Szulc, A. (1997). Glottodydaktyka. Słownik dydaktyki języków obcych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Świdziński, M. (2005). Języki migowe. W: T. Gałkowski, E. Szeląg, G. Jastrzębowska (Red.), Podstawy neurologopedii (s. 679–692). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Świdziński, M., Gałkowski, T. (red.). (2003). Studia nad kompetencją językową i komunikacją niesłyszących. Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Polski Komitet Audiofonologii, Instytut Głuchoniemych im. ks. Jakuba Falkowskiego.
Tomaszewski, P. (2004). Polski Język Migowy (PJM) – mity i fakty. Poradnik Językowy, 6, 59–72.
Tomaszewski, P. (2005a). O niektórych elementach morfologii polskiego języka migowego: założenia (cz. 1). Poradnik Językowy, 2, 59–75.
Tomaszewski, P. (2005b). O niektórych elementach morfologii polskiego języka migowego: zapożyczenia (cz. 2). Poradnik Językowy, 3, 44–62.
Tomaszewski, P. (2006). Mity o Polskim Języku Migowym. Nauczyciel w Świecie Ciszy, 8, 2–11.
Tomaszewski, P. (2007). Podstawowe dane lingwistyczne i socjolingwistyczne na temat naturalnego języka migowego. Studia na językiem migowym, 1.
Tomaszewski, P. (2010). Fonologia wizualna polskiego języka migowego (T. 16). Warszawa: Matrix.
Tomaszewski, P. (2011). Lingwistyczny opis struktury polskiego języka migowego. W: I. Kurcz, H. Okuniewska (red.), Język jako przedmiot badań psychologicznych. Psycholingwistyka i neurolingwistyka (s. 184–238). Wydawnictwo SWPS Academica: Warszawa.
Tomaszewski, P., Farris, M. (2010). Not by the Hands Alone: Functions of NonManual Features in Polish Sign Language. W: B. Bokus (Red.), Studies in the Psychology of Language and Communication. Warszawa: Matrix.
Tomaszewski, P., Rosik, P. (2003). Czy Polski Język Migowy jest prawdziwym językiem? W: M. Świdziński, T. Gałkowski (red.), Studia nad kompetencja językową i komunikacją niesłyszących (s. 109–143). Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Polski Komitet Audiofonologii, Instytut Głuchoniemych im. ks. Jakuba Falkowskiego.
Tomaszewski, P., Sak, M. (2014). Is it possible to educate deaf children bilingually in Poland? W: M. Olpińska-Szkiełko, L. Bertelle (red.), Zweisprachigkeit und Bilingualer Unterricht. Peter Lang.
Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).
Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji.