Osobiste i społeczne wymiary działalności teatralnej osób ze spektrum autyzmu na przykładzie grupy teatralnej „Autentyczni Artyści”

Abstrakt

Teatr, w którym aktorami są  osoby ze spektrum autyzmu nie doczekał się jeszcze wielu opracowań. Większość tekstów rozpatruje terapeutyczne konteksty aktywności teatralnej osób ze spektrum autyzmu lub wręcz działania interwencyjne wobec nich przy użyciu technik teatralnych. W artykule autorka poszukuje innego spojrzenia na zjawisko teatru osób ze spektrum autyzmu. Przedstawione badania miały na celu ukazanie działalności teatru „Autentyczni artyści” w dwóch wymiarach: osobistym i społecznym. Zastosowaną metodą badawczą  było jakościowe studium indywidulanego przypadku, którym był teatr osób ze spektrum autyzmu „Autentyczni Artyści” z Łodzi. Badania ukazały, że działalność teatralna może być dla osób ze spektrum autyzmu źródłem osobistej satysfakcji i spełnienia. Teatr okazał się również miejscem nawiązywania relacji i zawierania przyjaźni. Zostało ukazane, że działalność „Autentycznych Artystów” posiada również potencjał emancypacyjny, stanowiąc przestrzeń poszukiwania własnych form tożsamości oraz twórczości.