Nauczanie twórczości – uczeń jako aktywny podmiot procesu dydaktycznego

Abstrakt

W niniejszym artykule autorka porusza problematykę twórczości w kontekście procesu dydaktycznego. Twórczość jako forma aktywności człowieka, która umożliwia dążenie do samorealizacji, stała się przedmiotem zainteresowania wielu badaczy zajmujących się problematyką edukacji. Powstały liczne koncepcje kształcenia zdolności twórczych ucznia, jednak szkoła nadal nie przypomina placówki umożliwiającej jego wszechstronny rozwój. Jest miejscem, w którym jest więcej barier i przeszkód na drodze do samorealizacji niż sytuacji inspirujących do podejmowania aktywności. Szansą na wspieranie rozwoju ucznia może być wprowadzenie do szkół „twórczych zajęć”, które stworzą warunki do kreatywnego myślenia i działania, gdzie niekonwencjonalne pomysły będą się wiązały z nagrodą, a nie karą. Uczeń będzie mógł podejmować samodzielne decyzje, stając się współtwórcą procesu dydaktycznego. Będzie traktowany jak aktywny podmiot, a nie przedmiot oddziaływań wychowawczych.

Pdf

Bibliografia

Bubrowiecki, A. (2008). Popraw swoją kreatywność. Warszawa.

Chybicka, A. (2006). Psychologia twórczości grupowej. Jak moderować zespoły twórcze i zadaniowe. Kraków.

Dobrołowicz, W. (1993). Psychika i bariery. Warszawa.

Dobrołowicz, W. (1995). Psychodydaktyka kreatywności. Warszawa.

Dunaj, B. (red.) (2003). Domowy popularny słownik języka polskiego. Warszawa.

Januszek, P. (1996). Szkoła przyrody – ośrodek twórczego myślenia i działania. W: A. Góralski (red.). Szkice do pedagogiki zdolności. Warszawa.

Kawrowski, M. (2005). Klimat dla kreatywności. W: K.J. Szmidt (red.). Dydaktyka twórczości. Koncepcje – problemy – rozwiązania. Kraków.

Kawrowski, M. (2009). Klimat dla kreatywności. Koncepcje, metody, badania. Warszawa.

Korniłowicz, K. (1979). Pomoc w tworzeniu jako zadanie pracy kulturalnej. W: O. Czerniawska (red.). Pomoc społeczno-kulturalna dla młodzieży pracującej i dorosłych. Wrocław.

Kozielecki, J. (1987). Koncepcja transgresyjna człowieka. Warszawa.

Nęcka, E. (2001). Psychologia twórczości. Gdańsk.

Pietrasiński, Z. (1980). Przygotowanie do aktywności twórczej. W: B. Suchodolski (red.). Model wykształconego Polaka. Wrocław.

Pilch, T. (red.) (2007). Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. Warszawa.

Popek, S. (2008). Kwestionariusz Twórczego Zachowania KAHN. Lublin.

Rogers, C.R. (2002). O stawaniu się osobą. Poglądy terapeuty na psychoterapię. M. Karpiński (tłum). Poznań.

Silberman, M. (2005). Uczymy się nauczać. J. Rybski (tłum.). Gdańsk.

Stróżowski, W. (1983). Dialektyka twórczości. Kraków.

Szmidt, K.J. (2007), Pedagogika twórczości. Gdańsk. Szmidt, K.J. (b.d.). Trzeźwość i twórcze myślenie, jeden z artykułów prezentowanych w latach 1992–1997 w kwartalniku Problem – http://www.terapia.rubikon. pl/html/1999/tworcz5_d.htm.