Tutor a wychowawca – rzeczywistość nadana czy wybrana?

Abstrakt

Podstawą artykułu jest analiza różnic pomiędzy wychowawcą (rozumianym jako opiekun klasy szkolnej bądź grupy podopiecznych, który zostaje im narzucony przez decyzję instytucji) a tutorem, który jest wybierany autonomicznie przy zgodzie obu stron. Próbuję dostrzec, jakie znaczenie ma ten wybór w budowaniu relacji między opiekunem a uczniem w procesie kształcenia i wychowania. Fundamentem do rozważań jest także prezentacja Autorskich Liceów Artystycznych i Akademickich „ALA” oraz podstawowych założeń reformy oświaty. Ponadto ważną częścią pracy jest ukazanie genezy tutoringu jako metody indywidualnej pracy nauczyciela z uczniem, znanej już od XVI wieku.

Pdf

Bibliografia

Budzyński M. System edukacyjny Szkół „ALA” alternatywą dla krytycznych i kontestujących licealistów. Z doświadczeń praktyki szkolnej. http://www.wroclaw.ala. art.pl/index.php/page/show/11/Artykuly_o_ALA (14.01.2011).

Czekierda, P., Budzyński, M., Traczyński, J., Zalewski, Z., Zambrzuska, A. (red.) (2009). Tutoring w szkole. Między teorią a praktyką zmiany edukacyjnej. Wrocław.

Doda, A. (2002). Dyskurs mistrza w perspektywie poststrukturalistycznej – implikacje dla pedagogiki. W: E. Malewska, B. Śliwerski (red.). Pedagogika i edukacja wobec nowych wspólnot i różnic w jednoczącej się Europie. Materiały z IV Ogólnopolskiego Zjazdu Pedagogicznego. Kraków.

Draus, J., Terlecki, R. (2006). Historia Wychowania. Wiek XIX i XX. Kraków.

Jagieła, J. (2004). Komunikacja interpersonalna w szkole. Krótki przewodnik psychologiczny. Kraków.

Jastrzębska-Okoń, I., Billip, K. (red.) (1981). Kieszonkowy słownik angielsko-polski, polsko-angielski. Warszawa.

Jaworska, T. (1992, 1996). Słownik angielsko-polski i polsko-angielski, Warszawa.

Karta Jakości Praktyki Erasmusa i Porozumienie o programie praktyki, Quality Commitment for Erasmus Student Placements. http://www.erasmus.org.pl/ index.php/ida/122.

Kopaliński, W. (2000). Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych. Warszawa.

Korab, K. (1999). Ministerstwo Edukacji Narodowej o wychowaniu w szkole. „Biblioteczka Reformy”, nr 13. Warszawa.

Kruszewski, K. (red.) (2004). Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Warszawa.

Kupisiewicz, C. (1994). Propozycje i kierunki reform szkolnych w USA, Anglii i Polsce na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Warszawa.

Kupisiewicz, C., Kupisiewicz, M. (2009). Słownik pedagogiczny. Warszawa.

Łobocki, M. (1985). Wychowanie w klasie szkolnej. Z zagadnień dynamiki grupowej, WSiP, Warszawa.

Okoń, W. (1981). Słownik pedagogiczny. Warszawa.

Pawlak, A. (2009). Tutoring dziecięcy w procesie nauczania – uczenia się dzieci siedmioletnich i ośmioletnich. Lublin.

Pilch, T. (red.) (2008). Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku. Warszawa.

Pomykało, W. (red.) (1993). Encyklopedia pedagogiczna. Warszawa.

Regulamin Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych [na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika] http://www.mish.umk.pl/pliki/ regulamin_mish.doc (14.01.2011).

Regulamin Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego, http://www.mish.uj.edu.pl/studia/studia-1stopnia (14.01.2011).

Regulamin MISH tekst ciągły na podstawie zarządzenia Rektora Uniwersytetu Śląskiego, http://www.mish.us.edu.pl/regulamin.php (14.01.2011).

Regulamin studiów i zasady studiowania w Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych KUL, http://bip.kul.lublin.pl/ regulamin_mish,art_2121.htmp (14.01.2011).

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 14, poz. 129), załącznik 1: Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla sześcioletnich szkół podstawowych i gimnazjów.

Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 23 grudnia 2008 r. (Dz.U. z 15 stycznia 2009 r. Nr 4, poz. 17), załącznik 2: Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych.

Statut Społecznego Liceum Ogólnokształcącego „ALA” (z 1 września 2009 r.).

Statut Społecznego Liceum Sztuk Plastycznych „ALA” (z 1 marca 2007 r.).

Szkolnictwo wyższe Wielkiej Brytanii. Raport Komitetu powołanego przez premiera pod przewodnictwem Lorda Robbinsa 1961–1963 (Skrót i omówienie) (1965). Warszawa.

Śliwerski, B. (1998). Współczesne teorie i nurty wychowania. Kraków.

Tarnowski, J. (1993). Jak wychowywać?. Warszawa.

Tokarski, J. (1980). Słownik wyrazów obcych. Warszawa.

Witkowski, L. (2007). Mistrz jako obosieczna zasada komunikacji (dylematy pedagogiczne). W: L. Witkowski, Między pedagogiką, filozofią i kulturą. Studia, eseje, szkice. Warszawa.

Włodarski, Z. (1992). Człowiek jako wychowawca i nauczyciel. Warszawa.

Wołanie o mistrza – z ks. Januszem Tarnowskim rozmawiają Elżbieta Osewska i Tomasz Ochinowski. http://mateusz.pl/ksiazki/dszp/dszp-11-Tarnowski.htm (29.03.2010).

Wujek, T. (1970). Oświata dorosłych w Anglii na tle problematyki dalszego kształcenia. Warszawa.

http://ersmus.org.pl/index.php/ida/117 (29.03.2010).

http://www.edukacjaonline.pl.

http://www.men.gov.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=3 40%3Acentra-ksztacenia-na-odlego-na-wsiach&catid=58%3Aksztaceniedorosych&Itemid=83 (29.03.2010).

http://www.szkola-liderow.pl.

http://www.tutoring.pl.

http://www.wfpik.amu.edu.pl/ifk/index.php?wyborl=1&wyborp=1 (29.03.2010).

http://www.wroclaw.ala.art.pl/index.php/page/show/7/Historia (14.01.2011).