Abstrakt
W okresie współczesnych przemian społeczno-kulturowych istnieje potrzeba założeń programowych, które ukazywałyby pluralizm kulturowy i wyznaniowy wśród uczniów. Ta narastająca świadomość istniejących różnych wspólnot jest jednym z powodów, by edukacji przypisać znaczącą rolę w kształtowaniu modelu życia opartego na współdziałaniu jednostek i społeczności oraz całych społeczeństw – bez niszczących konfliktów narodowościowych, etnicznych, religijnych czy kulturowych.
Głównymi podstawami byłyby: tolerancja dla postaw i obyczajów, poszanowanie języka, tradycji, religii wszystkich uczniów, wzajemne wzbogacanie poprzez wymianę wartości, wpajanie zasad pokojowego istnienia i współdziałania w wymiarze społecznym i kulturalnym, przeciwstawianie się jakimkolwiek formom dyskryminacji oraz – obok poznawania własnej historii czy kultury – poznawanie wartości innych kultur.
Funkcjonowanie w zróżnicowanym kulturowo środowisku sprawia, że przyjmujemy charakterystyczny styl życia, zachowania i postępowania, czerpiąc więcej niż z jednego źródła kultury, przyswajając mniej lub bardziej świadomie różne wartości, bezpośrednio doświadczając innej kultury i wchodząc w bezpośrednie interakcje z jej reprezentantami. W tym celu należy wypracować koncepcję wychowania integralnego i pedagogiki otwartej, inspirowanej m.in. chrześcijaństwem. Edukacja religijna ma do wypełnienia ważną humanizującą rolę. Daje ona podstawę do budowania postaw dialogu międzykulturowego i tolerancji.
Bibliografia
Biela A.(1989). Ekumenizm w perspektywie badań psychologicznych. W: Z. Chlewiński (red.): Wybrane zagadnienia z psychologii pastoralnej. (s. 189-195). Lublin: Redakcja Wy-dawnictw KUL.
Budniak J. (2004). Ekumenizm W: Leksykon socjologii religii, M. Libiszowska-Żółtkowska, M. Mariański (red.), Warszawa: PWN.
Dąbrowski S. (2000). Degradująca troska (w miejsce degradującej obcości), a nie dialog (cz. 2). Ruch Filozoficzny 2, 251-256 .
Heidtman J. (2005). Integracja społeczna. W: J. Wojnowski, M. Dzikan, K. Gawlas (red.), Wielka Encyklopedia PWN. T. 12, Warszawa: PWN.
Jasiński Z. (2010). Oświata i kultura polonijna a koncepcja wielokulturowości, Studia Migra-cyjne-Przegląd Polonijny 3, 84-88.
Jasiński Z. (2006). Przemiany w polityce oświatowej i społecznej w kontekście edukacji mię-dzykulturowej. W: T. Lewowicki, E. Ogrodzka-Mazur (red.), Z teorii i praktyki edukacji mię-dzykulturowej. (s. 39-46). Cieszyn – Warszawa: WSP.
Król J.(1999). Psychologiczne aspekty badania fenomenu religii. Podstawy teoretyczno-metodologiczne, Opole: WSP.
Lewowicki T. (2001). O ideach oraz praktykach edukacji wielokulturowej i międzykulturowej. Ruch Pedagogiczny 1-2, 5-9.
Nikitorowicz J. (2000). Tolerancja jako wartość w pracy nauczyciela w społeczeństwie wielo-kulturowym. Chowanna 2, 58-66.
Nikitorowicz J. (2009) Człowiek pogranicza jako efekt dialogu tożsamościowego w warun-kach wielokulturowości. Edukacja 3, 12-18.
Olbrycht K. (2002). Rola wychowania religijnego w wychowaniu międzykulturowym. W: T. Lewowicki, A. Różańska, U. Klajmon (red.), Kwestie wyznaniowe w społecznościach wielo-kulturowych. Cieszyn, (s. 209-219). Toruń: Wyd. Marszałek.
Olbrycht K. (2002). Rola edukacji religijnej i wychowania religijnego na początku trzeciego tysiąclecia. Paedagogia Christiana 2, 38-43.
Simonides D.(1990). Folklor a tożsamość Śląska. W: D. Warzecha (red.): Kultura ludowa a tożsamość Śląska. Materiały z sesji naukowej zorganizowanej z okazji II Śląskich Dni Folkloru. Rozprawy i studia Muzeum Śląskiego. T. I. (19-29). Katowice: Muzeum Śląskie.
Słowik R. (2003). Odpowiedzialność za jedność Kościoła w świetle adhortacji apostolskich Jana Pawła II. Roczniki Teologiczne 7, 110-117.
Szewetowska K. (2008). Tolerancja jako treść w procesach socjalizacji i wychowania. Eduka-cja i Dialog 12, 41-46.
Wojak T.( 1995). Zarys historii Kościoła. Bielsko-Biała: ATH.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Prawa autorskie (c) 2021 Podstawy Edukacji