Artykuł syntetyzuje wszelkie informacje, komentarze, omówienia na temat Sonaty d-moll na skrzypce i fortepian op. 9 Karola Szymanowskiego i prezentuje dokładną analizę formy i języka dźwiękowego tego dzieła. Układ treści zawarty jest w 5 paragrafach: 1) Wstęp, 2) Geneza, 3) Recepcja, 4) Technika kompozytorska, 5) Sonata d-moll w literaturze muzykologicznej.
Pierwszy z nich podaje wstępne uwagi o stylu skrzypcowym kompozytora. Drugi przytacza wszystkie dane i okoliczności, dotyczące powstania Sonaty d-moll na podstawie polskiego pi-śmiennictwa. Trzeci to przegląd recenzji utworu po pierwszych publicznych wykonaniach w Pol-sce i za granicą. Czwarty paragraf jest centralną częścią artykułu i traktuje o technice kompozytor-skiej. Podzielony został na 7 zagadnień: 1. Architektonika, 2. Budowa współczynników formal-nych, 3. Technika pracy tematycznej, 4. Plan tonalny utworu, 5. Właściwości melodyki, 6. Faktura a harmonika i tonalność, 7. Relacje interinstrumentalne. Rozważania analityczne ujęte zostały w dwustopniową strukturę, z zaakcentowaniem zagadnień szczegółowych. Analiza formy i środ-ków techniczno-wyrazowych utworu ma na celu ukazanie dojrzałości twórczej tego młodzieńcze-go dzieła. Ilustrowana jest pięcioma przykładami zapisu nutowego. Ostatni paragraf stanowi prze-gląd opinii na temat Sonaty d-moll Szymanowskiego, zawartych w literaturze polskiej i obcoję-zycznej (niemieckiej, angielskiej, francuskiej), poświęconej biografii i twórczości kompozytora.
Problematyka poruszana w artykule poparta jest licznymi cytatami, zaczerpniętymi z monogra-fii badaczy polskich i obcych. Artykuł zwieńczony jest wnioskami końcowymi. Do tekstu dołą- czono wykaz nagrań płytowych omawianej Sonaty.
Pobierz pliki
Zasady cytowania
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.