Instrukcje dotyczące struktury artykułu
Każdy artykuł nadesłany do Redakcji powinien składać się z następujących części:
- tytuł artykułu;
- streszczenie max. 600 słów;
- słowa kluczowe od 3 do 6;
- uwagi wstępne;
- rozwinięcie (z podziałem na zatytułowane części);
- podsumowanie;
- wykaz bibliografii.
W artykułach naukowych należy usunąć wszystkie dane, które identyfikują autora tekstu.
Do publikacji przyjmujemy artykuły (o objętości około 12 stron maszynopisu / 25 tys. znaków ze spacjami i przypisami), zapisane na stronie A4 o marginesach 2,5 cm z każdej strony. Tekst powinien być wyjustowany i tworzony z 1,5 odstępami między wierszami. Należy używać czcionki Times New Roman 12 pkt. Tekst powinien być zapisany jako: .doc, .docx, .rtf lub .odt.
Do artykułu należy dołączyć:
Przypisy dolne
Opis publikacji zamieszczonej w wydawnictwie zwartym powinien zawierać kolejno następujące elementy:
— inicjał imienia i nazwisko autora lub inicjały imion i nazwiska autorów, oddzielone od siebie przecinkami. W przypadku ponad trzech autorów należy ograniczyć się do podania pierwszych trzech, zastępując nazwiska pozostałych formułą [i in.];
UWAGA: W tekście przypisu najpierw podajemy inicjał imienia, a potem nazwisko
(J. Kowalski); natomiast w bibliografii (ze względu na układ alfabetyczny) najpierw podajemy nazwisko, a potem pełne imię autora (Kowalski Jan).
— tytuł dzieła i, jeżeli występuje, podtytuł (oddzielony od tytułu kropką);
— z zastosowaniem pochyłej odmiany pisma (kursywy);
— w przypadku dzieła zbiorowego inicjał imienia i nazwisko redaktora naukowego, poprzedzone skrótem oprac. lub red. – informacje te umieszcza się zawsze po tytule publikacji (o kolejności w bibliografii decyduje tytuł publikacji, a nie nazwiska redaktorów).
UWAGA: W przypadku nazwiska redaktora zawsze najpierw podajemy inicjał imienia, a potem nazwisko redaktora – niezależnie od tego czy sporządzamy przypis, czy bibliografię.
— oznaczenie kolejności wydania podane cyframi arabskimi, np. wyd. 2;
— części wydawnicze podane cyframi arabskimi, np. t. 2, cz. 4;
— nazwa wydawnictwa; — adres wydawniczy (miejsce i rok wydania), a w razie jego braku – następujące skróty w nawiasach kwadratowych: [b.r.w.] (brak roku wydania), [b.m.w.] (brak miejsca), [b.m.r.w.] (brak miejsca i roku);
— w przypisie do cytatu z pozycji podajemy numer strony; w przypadku odwoływania się do danej pozycji, ale nie cytowania jej, opis poprzedzamy skrótami: zob. (zobacz), por. (porównaj).
Przykłady:
Przypisy
J. Wolff, Wybrańcy sztuki, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982, s. 40.
Zob. J. Wolff, Wybrańcy sztuki. Szkice, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982, s. 40.
D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego. Zagadnienia poprawności leksykalnej, Warszawa 1982, s. 123 i nn.
Literatura polska 1918–1975, t. 1: 1918–1932, red. A. Brodzka, H. Zaworska, S. Żółkiewski, [b.m.r.w.], s. 300–315.
Bibliografia
Wolff Jerzy, Wybrańcy sztuki. Szkice, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982.
— inicjał imienia i nazwisko autora lub inicjały imion i nazwiska autorów, oddzielone od siebie przecinkami;
— tytuł publikacji – z zastosowaniem kursywy;
— formuła [w:]; — tytuł wydawnictwa zwartego – z zastosowaniem kursywy;
— inicjał imienia i nazwisko redaktora naukowego, poprzedzone skrótem oprac. lub red.;
— oznaczenie kolejności wydania podane cyframi arabskimi, np. wyd. 2;
— części wydawnicze podane cyframi arabskimi, np. t. 2, cz. 4;
— nazwę wydawnictwa;
— adres wydawniczy (miejsce i rok wydania); a w razie jego braku następujące skróty w nawiasach kwadratowych: [b.r.w.] (brak roku wydania), [b.m.w.] (brak miejsca wydania), [b.m.r.w.] (brak miejsca i roku wydania);
— w przypisie do cytatu z pozycji podajemy numer strony;
— w przypadku odwoływania się do danej pozycji, ale nie cytowaniu jej, opis poprzedzamy skrótami: zob. (zobacz), por. (porównaj).
Przykłady:
Przypisy
E. Obniska, Muzyka dawna, [w:] Dzieje muzyki polskiej w zarysie, red. T. Ochlewski, wyd. 2, Interpress, Warszawa 1983, s. 43.
Zob., E. Obniska, Muzyka dawna, [w:] Dzieje muzyki polskiej w zarysie, red. T. Ochlewski, wyd. 2, Interpress, Warszawa 1983, s. 43.
UWAGA: Jeżeli odwołujemy się do rozdziału w pracy jednego autora, stosujemy następującą formę zapisu:
R. Szwed, Prezesi Związku Miast Polskich, [w:] tegoż, Samorządowa Rzeczpospolita 1918–1939. Wybór rozpraw i artykułów, Wydawnictwo WSP w Częstochowie, Częstochowa 2000, s. 140.
Bibliografia
Obniska Ewa, Muzyka dawna, [w:] Dzieje muzyki polskiej w zarysie, red. T. Ochlewski, wyd. 2, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1983, s. 28–75.
— inicjał imienia i nazwisko autora;
— tytuł artykułu – z zastosowaniem kursywy;
— tytuł czasopisma ujęty w cudzysłów;
— rok wydania;
— kolejna liczba tomu, numeru lub zeszytu w obrębie rocznika.
Przykłady:
Przypisy
M. Renat, Manuscripts of violin works by Marceli Popławski from the collections of the National Library in Warsaw, „Edukacja Muzyczna” 2019, nr 14, s. 290.
Bibliografia
UWAGA: w bibliografii podajemy zakres stron całego artykułu zamieszczonego w czasopiśmie, tak jak w publikacji w wydawnictwie zwartym.
Renat Maryla, Manuscripts of violin works by Marceli Popławski from the collections of the National Library in Warsaw, „Edukacja Muzyczna” 2019, nr 14, s. 289–312.
— inicjał imienia i nazwisko autora;
— tytuł artykułu – z zastosowaniem kursywy;
— tytuł rocznika ujęty w cudzysłów;
— kolejną liczbę tomu, numeru lub zeszytu w obrębie rocznika (numeracja arabska);
— inicjał i nazwisko redaktora, poprzedzone skrótem red.;
— miejsce i rok wydania.
Przykłady:
Przypisy
M. Dziadek, Między zaściankiem a Europą. Paradoksy rozwoju polskiej formacji muzyki współczesnej w dwudziestoleciu międzywojennym, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Seria: Edukacja Muzyczna”, z. 4, red. M. Kaniowska, A. Stachura-Bogusławska, Częstochowa 2009, s. 13.
Bibliografia
Dziadek Magdalena, Między zaściankiem a Europą. Paradoksy rozwoju polskiej formacji muzyki współczesnej w dwudziestoleciu międzywojennym, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Seria: Edukacja Muzyczna”, z. 4, red. M. Kaniowska, A. Stachura-Bogusławska, Częstochowa 2009, s. 9–15.
— nazwa dokumentu; — twórca;
— miejsce i data powstania;
— nazwa miejsca przechowywania (archiwum);
— sygnatura akt.
Przykład:
Sprawozdanie roczne Muzeum Częstochowskiego, Częstochowa 1.12.2007 r., Archiwum Państwowe w Częstochowie, sygn. 25.
Maszynopisy/rękopisy:
— inicjał imienia, nazwisko autora;
— tytuł pracy – z zastosowaniem kursywy;
— informacja o technice wykonania (maszynopis/rękopis);
— charakter pracy (np. praca magisterska);
— w przypadku pracy magisterskiej i doktorskiej podać inicjał imienia i nazwisko promotora; — nazwa instytucji, w której pracę wykonano lub gdzie się znajduje;
— miejsce i rok napisania.
Przykład:
A. Stawicka, Dzieje legendy Józefa Sułkowskiego 1798–1984 (maszynopis pracy magisterskiej pisanej pod kierunkiem J. Ziółka), Katolicki Uniwersytet Lubelski, Lublin 1990.
Wywiad:
— imię i nazwisko osoby, z którą przeprowadzono wywiad;
— miejsce i datę realizacji.
Przykład:
Wywiad z Adamem Kowalskim, Kraków, 15.05.2008 r.
Korespondencja:
— imię i nazwisko autora (nadawcy);
— imię i nazwisko odbiorcy;
— miejsce i data napisania listu.
Przykład:
List Adama Kowalskiego do Jana Nowaka, Kraków 15.05.2008 r.
Strona www:
— adres strony, UWAGA: W przypisie poprzedzony sformułowaniem – źródło:;
— data dostępu.
Przykład:
Przypis
Źródło: www.ujd.czest.pl [stan z 13.05.2009].
— Przy skracaniu przypisów należy stosować konsekwentnie w obrębie jednej pracy zapis polski bądź łaciński: tamże – ibidem; tenże – idem; taż – eadem; dz. cyt. – op. cit.;
— Pełny opis bibliograficzny podajemy tylko za pierwszym razem. Przy każdym następnym odwołaniu do tej samej pracy wystarcza podanie samego tytułu. Jeśli tytuł jest długi, stosujemy wielokropek.
Przykłady:
A. Artaud, Teatr i jego sobowtór, tłum. J. Błoński, Warszawa 1978, s. 78.
A. Artaud, Teatr i jego sobowtór, s. 79.
A. Swieżawski, Warsztat naukowy historyka. Wstęp do badań historycznych, Wydawnictwo WSP w Częstochowie, Częstochowa 1999, s. 52.
A. Swieżawski, Warsztat naukowy historyka..., s. 53.
UWAGA: Jeśli w obrębie danej pracy powołujemy się tylko na jedną pozycję danego autora, zamiast podawania tytułu można zastosować skrót dz. cyt. (lub jego łaciński odpowiednik – op. cit.).
Przykład:
— Przy powoływaniu się kilkakrotnie pod rząd na tę samą pozycję, stosujemy formułę „tamże” (lub łaciński odpowiednik – „ibidem”);
— Przy powoływaniu się kilkakrotnie pod rząd na pozycje jednego autora, stosujemy formułę „tenże/taż” (lub łacińskie odpowiedniki – „idem”, „eadem”).
Przykłady:
E. Polanowski, Maria Dąbrowska w Russowie i o Russowie, Kalisz 1976.
Tenże, Maria Dąbrowska. W krainie dzieciństwa i młodości, Poznań 1989, s. 10.
Tamże, s. 12.
*** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** *** ***
Prosimy o sprawdzenie, czy przywołane w artykule publikacje mają numer DOI (digital object identifier – cyfrowy identyfikator dokumentu). Jeśli tak, proszę o podanie go
w bibliografii w kwadratowym nawiasie:
Przykład:
Przypisy:
P. Pekarčik, Peter Machajdik – composer , life and works, „Edukacja Muzyczna” 2018, nr 13, s. 99, [DOI: 10.16926/em.2018.13.05].
Bibliografia:
Pekarčik Peter, Peter Machajdik – composer , life and works, „Edukacja Muzyczna” 2018, nr 13, s. 97–106, [DOI: 10.16926/em.2018.13.05].
Wyszukiwarka nr DOI znajduje się pod linkiem:
English
Język Polski
Українська