It’s not that I'm "abnormal". Social and emotional experiences of women with autism spectrum (AS) related to the diagnosis in adulthood

Abstrakt

To nie jest tak, że jestem „nienormalna”. Doświadczenia społeczno-emocjonalne kobiet z zaburzeniami ze spektrum autyzmu związane z diagnozą w dorosłości

Prezentowane badania stanowią część projektu badawczego związanego z przygotowaniem pracy magisterskiej Magdaleny Wali, studentki V roku Pedagogiki specjalnej, przygotowanej pod opieką naukową dr Sabiny Pawlik. Dotyczą doświadczeń społeczno-emocjonalnych kobiet, które swoją diagnozę otrzymały dopiero w dorosłości. Kobiety częściej niż mężczyźni pozostają w dzieciństwie niezdiagnozowane, należąc do tzw. „pokolenia straconych”, czyli osób pozbawionych możliwości otrzymania diagnozy w dzieciństwie. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest fakt, że kobiety w spektrum autyzmu reprezentują odmienny od mężczyzn profil behawioralny (tzw. żeński fenotyp autyzmu), a ustalone praktyki diagnostyczne koncentrują się na podstawowych cechach zaburzeń ze spektrum autyzmu, które zostały historycznie ustalone na podstawie objawów pojawiających się u mężczyzn. Badania miały na celu poznanie doświadczeń społeczno-emocjonalnych kobiet w spektrum autyzmu, które swoją diagnozę otrzymały w dorosłości. Odnoszą się do doświadczeń kobiet poprzedzających diagnozę, tych, które wiążą się z samym procesem diagnostycznym oraz doświadczeń po otrzymaniu diagnozy. Ukazały, że kobiety, u których zdiagnozowano autyzm w dorosłości dostrzegają wartość otrzymanej diagnozy w postaci wzrostu samowiedzy, wyzwolenia ze stygmatyzujących etykiet, odnalezienia „swojego plemienia” i wreszcie możliwości otrzymania adekwatnych do ich kondycji form wsparcia.