Strategie wychowawcze nauczycieli o zróżnicowanych stylach samorealizacji
DOI:
https://doi.org/10.16926/eat.2022.11.05Słowa kluczowe:
rozwój nauczycieli i uczniów, style samorealizacji, strategie wychowawczeAbstrakt
W artykule zaprezentowano wyniki badań nad relacjami pomiędzy stylami samorealizacji nauczycieli a stosowanymi przez nich strategiami wychowawczymi. Zmierzono pięć stylów samorealizacji: akceptacji siebie, akceptacji innych, rozwiązywania konfliktów społecznych , rozwiązywania konfliktów wewnętrznych, braku samorealizacji oraz zmienną losową strategie wychowawcze: wzmocnień, rozwoju, przystosowania, ideologii. Wyniki badań z próbki losowej pokazały, że istnieje generalna różnica pomiędzy grupą nauczycieli nie realizujących swoich potencjalności (brak samorealizacji) a pozostałymi nauczycielami prezentującymi różne style samorealizacji. Ci pierwsi identyfikują się ze strategiami heterogenicznymi podczas gdy Ci drudzy z autonomicznymi. Prawidłowość ta nie miała miejsca w przypadku strategii wzmocnień, kiedy wszystkie grupy stosowały strategię wzmocnień indywidualnych (autonomiczną), nie zaś kolektywnych (heteronomiczną).
Downloads
Bibliografia
Angyal A. (1972). Foundations for a science of personality. A Viking Compass Book. New York: Penguin Books.
Bandura A. (1999). Moral disengagement in the perpetration of inhumanities. Personality and Social Psychology Review, 3, 193-209.
Bandura A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. New York: Prentice-Hall.
Bauman Z. (2012). Etyka ponowoczesna. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
Bruner J.S. (1978.) Poza dostarczone informacje. Warszawa: PWN.
Chomczyńska-Rubacha M., Rubacha K. (2007). Płeć kulturowa nauczycieli. Funkcjonowanie w roli zawodowej. Kraków: Impuls.
Gilligan C. (2006). In a Different Voice: Psychological Theory and Women’s Development. Cambridge: Harvard University Press.
Kohlberg L. (984). Essays of moral development. Volume II. The Psychology of Moral Development, San Francisco: Harper&Row.
Maslow A. H. (1986). W stronę psychologii istnienia. Warszawa: IW PAX.
Maslow A.H. (1990). Motywacja i osobowość. Warszawa: IW PAX.
Piaget J. (1981). Równoważenie struktur poznawczych. Warszawa: PWN.
Piaget J. (2006). Studia z psychologii dziecka. Warszawa: PWN.
Rubacha K. (1991). Samorealizacja – poszukiwanie perspektyw badawczych, w: J. Górniewicz (red.), Studia nad problematyką samorealizacji, Toruń: Wydawnictwo UMK.
Rubacha K. (2022). KKS – KKS-R22 – KSS-22 – trzy kwestionariusze do badania samorealizacji. Problematyzacja, operacjonalizacja, właściwości psychometryczne. Podręcznik Pracowni narzędzi Badawczych Komitetu nauk Pedagogicznych PAS. Warszawa-Toruń: Wydawnictwo UMK.
Skarżyńska K. (1991). Konformizm i samokierowanie jako wartości (struktura i źródła). Warszawa: Instytut Psychologii PAN.
Schaffer R.H. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo UJ.
Witkowski T. (1978). Wprowadzenie do skali AS-3. Lublin, maszynopis.
Wygotski L. (1971). Wybrane prace psychologiczne. Warszawa: PWN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Krzysztof Rubacha
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).
Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji