Strategie wychowawcze nauczycieli o zróżnicowanych stylach samorealizacji
DOI:
https://doi.org/10.16926/eat.2022.11.05Słowa kluczowe:
rozwój nauczycieli i uczniów, style samorealizacji, strategie wychowawczeAbstrakt
W artykule zaprezentowano wyniki badań nad relacjami pomiędzy stylami samorealizacji nauczycieli a stosowanymi przez nich strategiami wychowawczymi. Zmierzono pięć stylów samorealizacji: akceptacji siebie, akceptacji innych, rozwiązywania konfliktów społecznych , rozwiązywania konfliktów wewnętrznych, braku samorealizacji oraz zmienną losową strategie wychowawcze: wzmocnień, rozwoju, przystosowania, ideologii. Wyniki badań z próbki losowej pokazały, że istnieje generalna różnica pomiędzy grupą nauczycieli nie realizujących swoich potencjalności (brak samorealizacji) a pozostałymi nauczycielami prezentującymi różne style samorealizacji. Ci pierwsi identyfikują się ze strategiami heterogenicznymi podczas gdy Ci drudzy z autonomicznymi. Prawidłowość ta nie miała miejsca w przypadku strategii wzmocnień, kiedy wszystkie grupy stosowały strategię wzmocnień indywidualnych (autonomiczną), nie zaś kolektywnych (heteronomiczną).
Downloads
Bibliografia
Angyal A. (1972). Foundations for a science of personality. A Viking Compass Book. New York: Penguin Books.
Bandura A. (1999). Moral disengagement in the perpetration of inhumanities. Personality and Social Psychology Review, 3, 193-209.
Bandura A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. New York: Prentice-Hall.
Bauman Z. (2012). Etyka ponowoczesna. Warszawa: Wydawnictwo Aletheia.
Bruner J.S. (1978.) Poza dostarczone informacje. Warszawa: PWN.
Chomczyńska-Rubacha M., Rubacha K. (2007). Płeć kulturowa nauczycieli. Funkcjonowanie w roli zawodowej. Kraków: Impuls.
Gilligan C. (2006). In a Different Voice: Psychological Theory and Women’s Development. Cambridge: Harvard University Press.
Kohlberg L. (984). Essays of moral development. Volume II. The Psychology of Moral Development, San Francisco: Harper&Row.
Maslow A. H. (1986). W stronę psychologii istnienia. Warszawa: IW PAX.
Maslow A.H. (1990). Motywacja i osobowość. Warszawa: IW PAX.
Piaget J. (1981). Równoważenie struktur poznawczych. Warszawa: PWN.
Piaget J. (2006). Studia z psychologii dziecka. Warszawa: PWN.
Rubacha K. (1991). Samorealizacja – poszukiwanie perspektyw badawczych, w: J. Górniewicz (red.), Studia nad problematyką samorealizacji, Toruń: Wydawnictwo UMK.
Rubacha K. (2022). KKS – KKS-R22 – KSS-22 – trzy kwestionariusze do badania samorealizacji. Problematyzacja, operacjonalizacja, właściwości psychometryczne. Podręcznik Pracowni narzędzi Badawczych Komitetu nauk Pedagogicznych PAS. Warszawa-Toruń: Wydawnictwo UMK.
Skarżyńska K. (1991). Konformizm i samokierowanie jako wartości (struktura i źródła). Warszawa: Instytut Psychologii PAN.
Schaffer R.H. (2006). Rozwój społeczny. Dzieciństwo i młodość. Kraków: Wydawnictwo UJ.
Witkowski T. (1978). Wprowadzenie do skali AS-3. Lublin, maszynopis.
Wygotski L. (1971). Wybrane prace psychologiczne. Warszawa: PWN.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 Krzysztof Rubacha
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).
Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji