Abstrakt
Oswobodzenie spod okupacji niemieckiej Łodzi umożliwiło odrodzenie się kultury żydowskiej, w tym kultury fizycznej. W latach 1945–1949 ludność żydowska zamieszkująca Łódź reaktywowała ruch sportowy. Sport żydowski w Łodzi nie osiągnął przedwojennego poziomu. Głównym powodem była migracja oraz mniejsza liczebność ludności żydowskiej. Niekorzystnie na rozwój sportu żydowskiego wpływał brak obiektów i sprzętu sportowego oraz kosztowne remonty sal klubowych i boisk. Powodowało to okresowe zawieszanie szkolenia sportowego. Utworzone kluby: Żydowski Klub Sportowy, Żydowski Klub Sportowy „Makabi”, Żydowski Klub Szachowy, Żydowski Klub Sportowy „Jedność”, Żydowski Robotniczy Klub Sportowy „Gwiazda” rywalizowały w ramach związków sportowych. Walkę z najlepszymi w kraju i regionie nawiązali zawodnicy Żydowskiego Klubu Szachowego w Łodzi. Dwukrotnie wywalczyli drużynowe mistrzostwo Polski (1946, 1947 r.) oraz mistrzostwo miasta Łodzi (1947 r.). Indywidualnie największe sukcesy odnosił Izaak Grynfeld, zdobywca III miejsca w mistrzostwach Polski (1946 r.) oraz 2-krotny drużynowy mistrz Polski. Wśród kobiet mistrzostwo Polski w 1949 r. wywalczyła dr Róża Herman. Przemiany w sporcie polskim oraz utrata autonomii kulturowej przez Żydów doprowadziły w 1949 r. do likwidacji żydowskich klubów sportowych. Połączone w Związkowy Klub Sportowy „Spójnia-Solidarność” w Łodzi wtopiły się w ruch sportowy stworzony przez władze komunistyczne.