Ruch sportowy w Policji Państwowej w województwie łódzkim w latach 1919–1939. Zarys problematyki

Abstrakt

Zapoczątkowany w latach 20. XX wieku ruch sportowy w policyjnych stowarzyszeniach kulturalno-oświatowych w Kaliszu i Pabianicach, po 1930 r. rozwijał się głównie w policyjnych klubach sportowych. Głównym powodem zainteresowania kierownictwa Policji Państwowej (PP) aktywnością sportową była możliwość wykorzystania nabytych umiejętności w trakcie pełnienia obowiązków służbowych. Szczególnie propagowanymi w środowisku policyjnym dyscyplinami były: strzelectwo, lekkoatletyka, kolarstwo, marsze z obciążeniem oraz policyjny wielobój sportowy.
W latach 1926–1929 Komenda Główna PP zorganizowała ogólnopolicyjne zawody sportowe, w których uczestniczyła reprezentacja województwa łódzkiego. Zmagania centralne były poprzedzane przez eliminacje wojewódzkie, w których najwyższy poziom demonstrowali policjanci z Łodzi. Sporadycznie walkę z nimi nawiązywali zawodnicy z komend powiatowych w Kaliszu, Brzezinach i Piotrkowie. Najwyższą lokatą reprezentacji województwa łódzkiego w zawodach ogólnopolskich było III miejsce wywalczone w 1926 r. W pozostałych latach reprezentacja tego województwa lokowała się w połowie końcowej tabeli. Policyjne kluby z Łodzi, Kalisza i Piotrkowa rywalizowały z lokalnymi klubami w ramach okręgowych związków sportowych. Najwyższy poziom demonstrował wielosekcyjny Policyjny Klub Sportowy z Łodzi. Najbardziej utytułowana była sekcja szermiercza z Bolesławem Banasiem, mistrzem Polski we florecie i szpadzie.