Europejska autonomia strategiczna w polskiej polityce bezpieczeństwa

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie i ocena stanowiska rządów Polski wobec kolejnych etapów
rozwoju europejskiej autonomii strategicznej. Jeszcze przed przystąpieniem do UE, za podstawowego
gwaranta bezpieczeństwa obszaru euroatlantyckiego władze Rzeczypospolitej Polskiej
uznawały Sojusz Północnoatlantycki. Takie stanowisko jest utrzymywane w odniesieniu do nowych
instytucji, tworzonych w procesie reformowania systemu bezpieczeństwa europejskiego.
Scharakteryzowano oficjalne stanowisko władz polskich wobec unijnych projektów realizowanych
w ramach stałej współpracy strukturalnej – PESCO. Wyraża się ono w chęci zachowania
suwerenności narodowej oraz wiodącej roli NATO. Do PESCO przystąpiło 25 państw członkowskich.
Celem PESCO jest zbudowanie autonomii strategicznej w sferze wspólnej obrony. Rada
zatwierdziła 17 projektów związanych z Europejskim Funduszem Obronnym (EFO). Polska
uczestniczy w dwóch takich projektach; 1. Mobilność wojskowa, mający usprawnić transportowanie
wojska przez granice międzypaństwowe 2. ESSOR, dotyczący bezpiecznej łączności radiowej
w działaniach wojsk sojuszniczych. Prawdopodobnie w przyszłości Polska przystąpi do
kilku innych projektów.