Aktywność fizyczna ludności ukraińskiej internowanej w obozach na terenie województwa łódzkiego w latach 1920–1938

Abstrakt

Po zawieszeniu broni między Polską a Rosją w październiku 1920 r., żołnierze Ukraińskiej Republiki Ludowej, przekraczając granicę Polski, zostali rozbrojeni i osadzeni w obozach dla internowanych. W 1921 r. do obozów na terenie województwa łódzkiego w Kaliszu-Szczypiornie, Piotrkowie Tryb. i Strzałkowie przybyło ponad 15 tys. Ukraińców. Obozy funkcjonowały do 1924 r., po ich likwidacji internowani uzyskali statut emigrantów politycznych. Część z nich wyjechała za granicę lub w inne rejony Polski, pozostający w Kaliszu zamieszkali w Stanicy Ukraińskiej w Kaliszu. Życie internowanych toczyło się w bardzo trudnych warunkach obozowych. Izolowani, poddani wrogiej agitacji władz bolszewickich, podjęli działania przywracające mobilizację narodowo-patriotyczną oraz zdrowotno-sportową. Działalność kulturalno-oświatową – obok teatrów, chórów, bibliotek, prasy – prowadziły szkoły. Ludność ukraińska uczęszczała do obozowych (ukraińskich) i polskich szkół. W ramach programu uczestniczyła w zajęciach z wychowania fizycznego. W obozach rozwinął się wspomagany przez amerykańską YMCA ruch sportowy. Prezentowany poziom sportowy uniemożliwiał rywalizację z czołowymi drużynami w regionie. Zajęcia sportowe, poza oddziaływaniem prozdrowotnym, integrowały środowisko ukraińskie.