Abstrakt
Problematyka szczęścia w edukacji uwikłana jest w sploty sprzeczności, których nie daje się rozwiązać przy pomocy liniowości. Aplikacje teorii chaosu w rozważaniach nad edukacją jako drogą do szczęścia ujawniają tylko niektóre aspekty przy zastosowaniu analiz jakościowych. Dlatego zmierzając do przezwyciężenia neopozytywizmu i liniowości w procedurach badawczych, zachodzi potrzeba kontynuacji i rozszerzenia badań pedagogicznych związanych z teorią chaosu.
Bibliografia
Arystoteles. Etyka nikomachejska, I, 1. W: W. Tatarkiewicz (1962). O szczęściu. Wydanie szóste, przejrzane i poprawione. Warszawa: PWN.
Ball, P. (2007). Masa krytyczna. Jak jedno z drugiego wynika. (W. Turopolski, tłum.). Kraków: Wydawnictwo Insignis.
Bigaj, T. (1996). Przypadek. W: W. Krajewski, R. Banajski (red.), Słownik pojęć filozoficznych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR.
Gnitecki, J. (1997). Ontologiczno-epistemologiczne wyzwania współczesnej pedagogiki. W: T. Kukułowicz, M. Nowak (red.), Pedagogika ogólna. Problemy aksjologiczne. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Gnitecki, J. (2006). Wstęp do ogólnej metodologii badań w naukach pedagogicznych. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Halpern, P. (2004). Na tropach przeznaczenia. Z dziejów przewidywania przyszłości. (P. Amsterdamski, tłum.). Warszawa: Wydawnictwo CiS.
Kleszczykowa, K. (2006). Dobrodziejstwo chaosu znaków językowych. W: K. Bakuła, D. Heck (red.), Efekt motyla. Humaniści wobec teorii chaosu. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Lauwerys, J.A., Cowen, R. (1987). Teoretyczny aspekt problemu. W: Bliskie i dalekie cele wychowania. Warszawa: PWN.
Markowski, A., Pawelec, R. (2001). Wielki słownik wyrazów obcych i trudnych. Warszawa: Wydawnictwo Wilga.
Mesjasz, C. (2007). Fizyka a nauki społeczne – kilka problemów do wyjaśnienia. Interdyscyplinarne Seminarium „Matematyka i fizyka w socjologii”, Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, 13 grudnia 2007.
Rozmowa z Davidem Deutschem. W: P.C. Davies, J.R. Brown (1996). Duch w atomie. (P. Amsterdamski, tłum.). Warszawa: CiS.
Suchodolski, B. (1982). Przedmowa (do polskiego wydania książki). W: J.W. Botkin i in. (red.), Uczyć się bez granic. Jak zewrzeć „lukę ludzką”? Raport Klubu Rzymskiego. Warszawa: PWN.
Szkoły Gwiazd. Magazyn Sukces, nr 2/292, luty 2015.
Tatarkiewicz, W. (1962). O szczęściu. Wydanie szóste, przejrzane i poprawione. Warszawa: PWN.
Tempczyk, M. (1998). Teoria chaosu a filozofia. Warszawa: CiS.
Tokarska-Bakir, J. (2004). Mit. W: J. Wojnowski (red.), Wielka encyklopedia PWN. Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Uliński, M. (2009). Los. W: J. Hartman (red.), Słownik filozofii. Kraków: Krakowskie Wydawnictwo Naukowe.
Waszczyk, M. (2002). Wpływ teorii chaosu na niektóre tradycyjne stanowiska ontologiczne oraz na spór o redukcjonizm. Zeszyty Naukowe Politechniki Gdańskiej, 589.
Wenta, K. (1994). Przemiany w doskonaleniu pedagogicznym młodych nauczycieli akademickich. Opracowanie raportów z badań w latach 1985–1990 z komentarzami do współczesnych trendów pedagogicznych. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego.
Wenta, K. (2003). Samouctwo informacyjne młodych nauczycieli akademickich. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Wenta, K. (2011). Teoria chaosu w dyskusji nad pedagogiką. Radom: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji – PIB.
Wenta, K. (2011a). Uczenie się przez całe życie z perspektywy pedagoga dekonstrukcjonisty. Dydaktyka Literatury i Konteksty, 31.
Witkowski, L. (2006). Ambiwalencja jako kategoria socjologii edukacji. W: J. Gnitecki, Wstęp do ogólnej metodologii badań w naukach pedagogicznych. Poznań: Wydawnictwo Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza.
Wołoszyn, S. (1998). Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym. Wydanie drugie poszerzone. Kielce: Dom Wydawniczy Strzelec.
Mam świadomość, że czasopismo jest wydawane na licencji Creative Commons - Uznanie autorstwa (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/legalcode).
Przesyłając artykuł wyrażam zgodę na jego udostępnienie na tej licencji.