Дата публікації: 2019-10-041

Partity „Koori” i „Inuit” Krzysztofa Knittla – intermedialny „pejzaż dźwiękowy”

Monika KARWASZEWSKA , Piotr ROJEK
Edukacja Muzyczna
Розділ: Статті
https://doi.org/10.16926/em.2017.12.04

Анотація

Intermedialność, jako fenomen kultury ponowoczesnej, stanowi jeden z ważniejszych para-dygmatów współczesnych badań komparatystycznych. Teoria intermedialności autorstwa Wernera Wolfa zakłada obecność różnych relacji, w jakie dane medium wchodzi z innymi mediami, dającprzypadek multimedialności, tzw. „hybrydy medialne”. Partita I („Koori”) na saksofony altowyi sopranowy, orkiestrę symfoniczną i media elektroniczne oraz Partita II („Inuit”) na flet, orkie-strę smyczkową i media elektroniczne polskiego kompozytora Krzysztofa Knittla, które są przed- miotem niniejszego artykułu, z jednej strony stanowią przykład dzieł intermedialnych, z drugiej zaś przykład muzyki ekologicznej, tworzącej tzw. „pejzaż dźwiękowy”. Materiał muzyczny, obokdźwięków emitowanych z tradycyjnych instrumentów i urządzeń elektronicznych, obejmujedźwięki oderwane od źródła – oryginalne odgłosy mniejszości etnicznych i zamieszkałych przeznich terenów. Dźwięki pochodzące z natury stają się w obu Partitach symbolami, niosąc wartość semantyczną. Prezentowane współczesne kompozycje tworzą swego rodzaju akusmatyczny spek-takl brzmieniowy, który odsłania symboliczne znaczenie emisji dźwięku. Analiza obu utworów została przedstawiona w kontekście refleksji teoretycznej Murraya R. Schafera i Wernera Wolfa.

Завантажити файли

Правила цитування

KARWASZEWSKA, M., & ROJEK, P. (2019). Partity „Koori” i „Inuit” Krzysztofa Knittla – intermedialny „pejzaż dźwiękowy”. Edukacja Muzyczna, 12, 101–116. https://doi.org/10.16926/em.2017.12.04

Cited by / Share

Ліцензія

Creative Commons License

Ця робота ліцензується відповідно до Creative Commons Attribution 4.0 International License.


This website uses cookies for proper operation, in order to use the portal fully you must accept cookies.