Abstrakt
Pływalnia w Pałacu Młodzieży w Warszawie została oddana do użytku w kwietniu roku 1955, jako część gmachu Pałacu Kultury i Nauki, wzniesionego w stylu socrealizmu. Była wówczas (i jest nadal) jedyną pływalnią krytą w województwie mazowieckim, na której jest możliwe uprawianie skoków do wody. Jest to jednocześnie jedna z kilku pływalni w Polsce, na której można uprawiać tę dyscyplinę w pełnym zakresie konkurencji przez cały rok. Brak odpowiednich obiektów dla uprawiania skoków do wody jest wypadkową wielu przyczyn: z jednej strony braku środków na inwestycje sportowe, wysokich kosztów realizacji i utrzymania, a z drugiej wielu, bardzo precyzyjnych wymagań Międzynarodowego Związku Pływackiego (FINA) dla uprawiania tej dyscypliny, które taka pływalnia musi spełniać.
Pałac Kultury i Nauki wraz z otoczeniem (Plac Defilad) wpisano do rejestru zabytków. Prace modernizacyjne, które miały miejsce na pływalni musiały uwzględnić bardzo restrykcyjne i szczegółowe rekomendacje programu konserwatorskiego, narzucającego zachowanie historycznych walorów stylu architektonicznego pływalni.
Artykuł ma charakter przeglądowy, jego celem jest odpowiedź, na podstawie wniosków z krytycznej analizy literatury i dostępnych dokumentów, na pytanie czy zabytkowa pływalnia może spełniać wymagania treningu i zawodów – regulaminu FINA.