Zasady przygotowywania publikacji

Zasady przygotowywania publikacji

Zasady przygotowywania publikacji

I. Wymagania podstawowe

  1. Dokument powinien zostać dostarczony w postaci elektronicznej (adres mailowy: pe@ujd.edu.pl) w pliku typu „doc” lub „docx” (program Word).
  2. Format: A4 standardowego maszynopisu (marginesy: 25 mm), czcionka Times New Roman, 12 punktów, odstęp 1,5 wiersza.
  3. Stopień pisma w materiałach uzupełniających (tabele, przypisy, podpisy) powinien być o 2 punkty mniejszy od stopnia pisma tekstu głównego (10 pkt). Maksymalna szerokość tabel i rysunków to 12,5 cm przy układzie pionowym i 18 cm przy układzie poziomym.
  4. Imię i nazwisko autora w lewym górnym rogu, poniżej afiliacja; tytuł tekstu wyśrodkowany i wytłuszczony.
  5. Do artykułu należy dołączyć: jego streszczenie w języku polskim i angielskim oraz słowa kluczowe (maksymalnie 5 terminów) w języku polskim i angielskim.
  6. Streszczenia w języku polskim i w języku angielskim autor przygotowuje we własnym zakresie. Powinny one stanowić skróconą wersję artykułu. Objętość tekstu każdego z załączonych streszczeń nie powinna przekraczać 200 wyrazów. Nad tekstem streszczeń należy umieścić tytuł artykułu (w przypadku streszczenia w języku angielskim tytuł powinien również być przetłumaczony na język angielski).
  7. Przy wykorzystaniu jakichkolwiek materiałów pochodzących z innych publikacji należy stosować się do przepisów wynikających z prawa autorskiego.

II. Tekst główny

  1. Akapity należy rozpoczynać wcięciem ustawionym jednakowo dla całego dokumentu (za po-mocą linijki górnej bądź w oknie formatowania akapitu).
  2. Dokładne cytaty wprowadza się za pomocą cudzysłowów „drukarskich”. Cytat w cytacie oznacza się cudzysłowem «francuskim». Cudzysłów francuski należy wstawiać z tabeli zna-ków (polecenie: wstaw symbol). Można też stosować oddzielny akapit o mniejszym stopniu pisma.
  3. Omawianą leksykę zapisuje się pochyłą odmianą czcionki (kursywą).
  4. Odmianą pochyłą (kursywą) zapisuje się ponadto: tytuły dzieł drukowanych (O dobrej i złej polszczyźnie, Kamienie na szaniec), wtrącenia obcojęzyczne (a propos, ex lege), łacińskie nazwy systematyczne (Corvus corvus), włoskie terminy muzyczne (legato).
  5. Partie tekstu można wyróżniać przez pogrubienie lub r o z s t rz e l e n i e. Nie stosuje się wyróżnienia poprzez podkreślenie. Należy również unikać łączenia kilku rodzajów wyróżnień. Wyróżnienia powinny być stosowane jednolicie i konsekwentnie w obrębie danej pracy.

III. Zasady podawania informacji bibliograficznej

  1. Obowiązuje styl APA. W tekście umieszcza się odsyłacze bibliograficzne, na końcu artykułu – bibliografię.
  2. Odsyłacz bibliograficzny w tekście składa się z umieszczonego w nawiasie okrągłym nazwiska autora i daty wydania źródła, oddzielonych przecinkiem, np. (Łukaszewicz, 2005).

W przypadku dokładnych cytatów podaje się też numer strony oddzielony od roku wydania przecinkiem, np. (Łukaszewicz, 2005, s. 74). Jeśli kilka prac tego samego autora opublikowano w tym samym roku, należy po dacie dodać litery „a”, „b”, „c” (bez spacji).

  1. Nie stosuje się formy tamże/ibidem. Nazwisko autora podaje się za każdym razem. Prace dwóch autorów zapisuje się z przywołaniem obu nazwisk (Prigogine, Stenger, 1990). Prace 3–5 autorów: w pierwszym przywołaniu podaje się wszystkie nazwiska, w kolejnych tylko pierwsze i formułę „i in.” Prace sześciu i więcej autorów: zarówno w pierwszym, jak i kolejnych przywołaniach podaje się tylko nazwisko pierwszego autora i formułę „i in.”.

IV. Przykłady opisu bibliograficznego

  1. Monografia

Klus-Stańska, D. (2010). Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie ŻAK.

Bandura, A. (1973). Aggression: A social learning analysis. New Jersey: Prentice-Hill.

  1. Artykuł w pracy zbiorowej lub wydawnictwie nieperiodycznym

Bakuła, K. (2006). Efekt motyla, swobodnie mówiąc. W: K. Bakuła, D. Heck (red.), Efekt motyla: humaniści wobec teorii chaosu (s. 24–78). Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Smetana, J. (1991). Adolescents’ and mothers’ evaluations of justifications forconflicts. W: R. Paikoff (red.), Shared views in the family during adolescence: New directions for child development (s. 252–273). San Fracisco: Jossey-Bass.

  1. Praca pod redakcją

Bakuła, K., Heck, D. (red.). (2006). Efekt motyla. Humaniści wobec teorii chaosu. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.

Paikoff, R. (red.), Shared views in the family during adolescence: New directions for child development. San Fracisco: Jossey-Bass.

  1. Artykuł w czasopiśmie

Serafin, K. (2013). Aksjologiczny wymiar tożsamości podmiotu osobowego w ujęciu Marii Gołaszewskiej. Świdnickie Studia Teologiczne, 10, 319–331.

De Wied, M., Branje, S., Meeus, W. (2007). Empathy and conflict resolution in friendship relations among adolescents. Aggressive Behavior, 33(1), 48–55. http://dx.doi.org/10.1002/ab.20166.

 

Jeśli artykuł posiada numer DOI, należy podać go na końcu opisu bibliograficznego (po kropce), w formie aktywnego hiperlinku.