Kwartety smyczkowe Rafała Augustyna w kontekście tradycji gatunku

Aleksandra Ferenc

doi:10.16926/em.2024.19.04

Opublikowane: 2024-12-301

Tom 19 (2024)

Kwartety smyczkowe Rafała Augustyna w kontekście tradycji gatunku

Aleksandra Ferenc

Edukacja Muzyczna

Dział: Studia i Rozprawy

https://doi.org/10.16926/em.2024.19.04

Abstrakt

Wśród autorów kwartetów smyczkowych, którzy w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku mierzyli się z „pamięcią gatunku” znalazł się Rafał Augustyn. W dorobku kompozytora znajduje się aż sześć kwartetów, z których pierwszy powstał w 1973 roku, podczas studiów kompozytorskich we Wrocławiu, a ostatni w 2015 roku. W kwartetach Augustyna można odnaleźć zarówno tendencje klasycystyczne (I Kwartet smyczkowy, Do ut des na kwartet smyczkowy, Dedykacja na kwartet smyczkowy i sopran), jak i odwołania do tradycji przeciwstawiane nowoczesnym rozwiązaniom (II Kwartet smyczkowy). Grand jeté. Kwartet nr 2 ¹⁄₂ z elektroniką to kolaż różnych idiomów, cytatów, dźwięków instrumentalnych i brzmień konkretnych. Utwór ma formę podróży przez stolice Europy. Ostatni kwartet Augustyna – Monadologia (III Kwartet smyczkowy) swobodnie nawiązuje do Leibnizowskiej koncepcji monad – filozoficznych atomów. Składa się z miniatur zespolonych za pomocą statycznych łączników. Tworząc tę kompozycję Augustyn inspirował się Webernem i Kurtágiem. Zmierzenie się z tradycją gatunku w XXI wieku jest dla twórcy ważnym artystycznie wyzwaniem. W referacie autorka przedstawi na wybranych przykładach, w jaki sposób Rafał Augustyn reinterpretuje gatunek kwartetu smyczkowego.

Słowa kluczowe:

twórczość Rafała Augustyna, muzyka XXI wieku, kwartet smyczkowy, gatunek, reinterpretacja

Pobierz pliki

PDF PDF (English)

Zasady cytowania

Ferenc, A. (2024). Kwartety smyczkowe Rafała Augustyna w kontekście tradycji gatunku. Edukacja Muzyczna, 19, 71–110. https://doi.org/10.16926/em.2024.19.04

Cited by / Share

Licencja

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Bibliografia

II Kwartet smyczkowy z fletem ad libitum (1981), PWM, Kraków 1986.
Google Scholar

Augustyn Rafał, [komentarz do:] II Kwartet smyczkowy, [w:] Książka programowa 26. Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, Warszawa 1983, s. 179.
Google Scholar

Grand jeté. Kwartet smyczkowy 2 ½ z elektroniką (1995–2005), partytura niewydana, wydruk komputerowy ze zbiorów własnych kompozytora.
Google Scholar

Balbus Stanisław, Między stylami, Kraków 1996.
Google Scholar

Chomiński Józef, Wilkowska-Chomińska Krystyna, Kwartet smyczkowy, [w:] Formy muzyczne, t. 2: Wielkie formy instrumentalne, PWM, Kraków 1987, s. 288–323.
Google Scholar

Dahlhaus Carl, New Music and the Problem of Musical Genre, [w:] idem, Schoenberg and the New Music, przeł. z języka niemieckiego D. Puffett, A. Clayton, Cambridge University Press, Cambridge 1987.
Google Scholar

Draus Agnieszka, Brzmienie i sens. Studia nad twórczością Marka Stachowskiego, Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego, Kraków 2016.
Google Scholar

Kostrzewska Hanna, Funkcje tytułu dzieła muzycznego, [w:] Dzieło muzyczne i jego funkcje (6), red. A. Nowak, Akademia Muzyczna im. F. Nowowiejskiego, Bydgoszcz 2010, s. 69–82.
Google Scholar

Gwizdalanka Danuta, Przewodnik po muzyce kameralnej, PWM, Kraków 1996, s. 259–260.
Google Scholar

Kowalska-Zając Ewa, XX-wieczny kwartet smyczkowy w twórczości kompozytorów polskich – przemiany, nurty, idee, Akademia Muzyczna im. G. i K. Bacewiczów, Łódź 2005.
Google Scholar

Tomaszewski Mieczysław, O muzyce polskiej w perspektywie intertekstualnej. Studia i szkice, Kraków 2005.
Google Scholar

Wójtowicz Ewa, Oblicza kwartetu smyczkowego w twórczości kompozytorów krakowskich, Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego, Kraków 2021.
Google Scholar

Balbus Stanisław, Zagłada gatunków, „Teksty Drugie. Teoria literatury, krytyka, interpretacja” 1999, nr 6 (59), s. 32.
Google Scholar

Droba Krzysztof, Jubileusz w pałacu, „Ruch Muzyczny”, Warszawa 1999, nr 4, s. 14–16.
Google Scholar

Kościukiewicz Kazimierz, Adepci i luminarze, „Słowo Polskie”, 22.02.1974, nr 45 (8563), s. 4.
Google Scholar

Szahaj Andrzej, Co to jest postmodernizm, „Ethos” 1996, vol. 33–34, s. 69–70.
Google Scholar