Etos emigranta a Ferenc Puskás na tle innych uczestników igrzysk olimpijskich

Abstrakt

Etos emigranta może być związany z kulturą fizyczną. Na kartach historii sportu czy olimpizmu odnaleźć można przykłady wielu sportowców, którzy, motywując się różnymi celami, wybywali ze swoich rodzimych krajów. Jednym z powodów była chęć osiągnięcia sukcesu i zdobycia mistrzostwa sportowego. Okazuje się, że już podczas pierwszych igrzysk olimpijskich zauważalny był taki trend, choć kolejne rozłożone w czasie rozgrywki także go potwierdzają. Temat ten, nastręczający w przeszłości licznych problemów, należy jednak rozpatrywać z perspektywy dwóch płaszczyzn, emigracji przed uzyskaniem zaplanowanego dokonania, a także decyzji o wyjeździe po osiągnięciu najważniejszych zwycięstw. Przykładami potwierdzającymi oba warianty w niniejszym artykule mogą być
z jednej strony liczne przypadki uczestników pierwszych igrzysk olimpijskich (co ukazano, dokonując charakterystyki sportowców biorących udział w Igrzyskach I, II oraz III Olimpiady), a z drugiej biografia wybitnego węgierskiego piłkarza Ferenca Puskása, który zdecydował się na wieloletnią emigrację ze względu na sytuację wewnętrzną w jego kraju, a nie chęć zysku czy zdobycia większej sławy.