Słowa kluczowe
funkcjonowanie w szkole dziewcząt i chłopców
cukrzyca typu 1
Jak cytować
Abstrakt
Celem niniejszych badań była ocena różnic w funkcjonowaniu w szkole i w grupie rówieśniczej uczniów z cukrzycą typu 1 w porównaniu ze zdrowymi rówieśnikami. Badaniami objęto 218 osób w wieku od 7 do 19 lat, (104 dziewczęta i 114 chłopców), w tym 52 dziewczynki i 57 chłopców z poradni diabetologicznej w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie. Byli to chorzy z rozpoznaną klinicznie cukrzycą insulinozależną typu 1. Pozostali badani to dzieci i młodzież ze szkół olsztyńskich. Wszystkich podzielono na grupy wiekowe odpowiadające etapom edukacyjnym. Tworząc kwestionariusz ankiety, posłużono się polską wersją kwestionariusza do badań jakości życia związanej ze zdrowiem dzieci i młodzieży KIDSCREEN. Pod uwagę wzięto obszar dotyczący środowiska szkolnego (zdolności poznawcze badanych grup, umiejętność koncentracji podczas nauki i odczucia wobec szkoły oraz relacje uczniów z nauczycielami). Z badań wynika, że nie odnotowano różnic statystycznie istotnych w odniesieniu do czynników związanych z funkcjonowaniem w środowisku szkolnym i grupie rówieśniczej pomiędzy dziećmi chorymi na cukrzycę typu 1 a ich zdrowymi rówieśnikami na wszystkich etapach edukacyjnych, z wyjątkiem IV etapu edukacyjnego, gdzie odnotowano istotne różnice u chłopców. Uczniowie zdrowi byli bardziej negatywnie nastawieni do szkoły niż ich rówieśnicy z cukrzycą. Choroba nie wpłynęła na zdolność koncentracji i skupienia uwagi, zarówno u dziewcząt, jak i u chłopców. Jedynie chłopcy z cukrzycą ze szkoły podstawowej częściej odczuwali problem z koncentracją i skupieniem uwagi. Wyniki badań osób zdrowych i chorych były porównywalne również w relacjach z nauczycielami. Dziewczęta i chłopcy zdrowi lub z cukrzycą nie mieli problemów w nawiązaniu dobrych relacji ze swoimi nauczycielami. Jedynie w liceum wystąpiły różnice statystycznie istotne na korzyść uczniów chorych na cukrzycę. Mieli oni lepsze relacje z nauczycielami niż ich rówieśnicy zdrowi.