Giovanni Gagliardi (1882–1964), włoski kompozytor i akordeonista, to postać obecnie zapo- mniana. Już w 1911 roku postulował – w wydanym w Paryżu Manualetto del fisarmonicista – zmiany w budowie akordeonu mające na celu ulepszenie techniczne tego instrumentu. Zaproponowana mo- dernizacja akordeonu przyczyniła się do rozwoju akordeonowego repertuaru, o nowych możliwościach brzmieniowych i nowej estetyce. Życie artysty, który swoją karierę rozpoczął jako wędrowny grajek, a doszedł do pozycji cieszącego się uznaniem paryskiej bohemy wirtuoza, zmieniło diametralnie przystąpienie Włoch do I wojny światowej w roku 1915. Odmowa służby wojskowej, a po zakończeniu wojny także publicznych koncertów, oraz 3,5-letnie internowanie w czasie II wojny światowej – przedstawiają Gagliardiego jako człowieka zaangażowanego nie tylko w sprawy muzyczne, ale i publiczne. Do końca życia muzykował w domowym zaciszu, a w korespondencji z akordeonistami oraz w wywiadach prasowych propagował instrument z manuałem melodycznym. Giovanni Gagliardi wyprzedzał poglądami o dziesiątki lat swoją epokę, ale to właśnie jemu historia przyznała rację.
Ви також можете розпочати розширений пошук схожих статей для цієї статті.
Завантажити файли
Правила цитування
Cited by / Share
Ліцензія
Ця робота ліцензується відповідно до ліцензії Creative Commons Attribution 4.0 International License.
English
Polski
Українська