Geneza i Efekty Działalności Gorzowskiej Filii Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu w Latach 1971–1984

Abstrakt

Celem artykułu jest ukazanie 13 lat działalności gorzowskiej filii Akademii Wychowania Fizycznego. Artykuł przygotowano zgodnie z metodologią badań historycznych. Opiera się on na analizie materiałów archiwalnych, dokumentów oraz relacji. W wyniku wieloletnich starańwładz lokalnych oraz wojewódzkich w 1971 roku w powiatowym wówczas Gorzowie Wielkopolskim powstał zamiejscowy ośrodek WyższejSzkoły Wychowania Fizycznego (od 1973 roku Akademii Wychowania Fizycznego) w Poznaniu. Początkowo nowa uczelnia działała jako Filia (1971–1984). Był to najtrudniejszy i najmniej znany okres w jej pięćdziesięcioletnich dziejach. Brakowało własnej kadry wykładowców, wielu nauczycieli dojeżdżało z Poznania, a baza dydaktyczna była skromna. W latach 1971–1984 gorzowska placówka kształciła w trybie dziennym i zaocznym na kierunku wychowanie fizyczne. Ogółem w omawianym okresie studia ukończyło 1,4 tys. absolwentów studiów magisterskich. Istotny wkład w rozwój uczelni wnieśli jej szefowie w randze prorektora: doc. Lech Erdmann (1972–1974), doc. Tadeusz Łobożewicz (1974–1976), prof. Jerzy Gaj (1976–1984). W latach 1971–1984 nieocenionej pomocy udzieliła macierzysta uczelnia – Akademia Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Wyróżnił się zwłaszcza rektor prof. Stefan Bączyk, który doprowadził do utworzenia Filii, oraz jego następcy – prof. Zbigniew Drozdowski oraz prof. Aleksander Kabsch. W 1982 roku w okolicznościach stanu wojennego doszło doniespodziewanej, nieudanej próby usamodzielnienia się Filii i przekształcenia w samodzielną szkołę wyższą.