Wskaźniki otyłości wśród dziewcząt i chłopców w wieku 7–9 lat w świetle zróżnicowanej aktywności fizycznej: badania dwuletnie

Abstrakt

Wobec negatywnych skutków niskiej aktywności fizycznej, w pracy przedstawiono wartości (oraz przyrosty) poszczególnych cech somatycznych i wskaźników proporcji ciała uznawanych za wyznaczniki nadwagi i otyłości wśród dziewcząt i chłopców w wieku 7–9 lat w świetle zróżnicowa- nej aktywności ruchowej. Materiał badawczy stanowią wyniki dwuletnich badań dziewcząt i chłopców w wieku 7–9 lat. W badaniach wzięło udział łącznie 253 uczniów. Badaniami objęto 167 uczniów klas ogólnych – niesportowych (75 dziewcząt i 92 chłopców) oraz 86 uczniów z klas sportowych – klas o profilu akrobatyka sportowa (50 dziewcząt i 36 chłopców). W ramach badań przeprowadzono 3 serie pomiarów, które obejmowały dwuletni okres edukacji wczesnoszkolnej. W ramach badań dokonano pomiarów wysokości i masy ciała, obwodu talii, obwodu bioder oraz grubości czterech fałdów skórno-tłuszczowych. W oparciu o wyniki pomiarów antropometrycznych wyliczono wskaźniki proporcji ciała (BMI, WHR, WHtR). W analizowanym okresie ontogenezy (7–9 lat), uczniowie z klas ogólnych na tle sportowych wyróżniają się większymi parametrami wskaźników otyłości, zwiększającymi ryzyko zachorowania na choroby metaboliczne. Dzieci z klas ogólnych relatywnie do sportowych charakteryzują się przeciętnie większym wskaźnikiem BMI, obwodem talii i bioder, grubością fałdów skórno-tłuszczowych, wskaźnikiem WHtR.