Zasady przygotowania artykułu

  1. Przyjmujemy artykuły o objętości do 20 stron A4, czcionka Times New Roman, odstępy między wierszami 1,5
  2. Obowiązują przypisy dolne. Stosujemy zapis przecinkowy, czyli wszystkie elementy adresu bibliograficznego oddzielamy przecinkiem. Rozróżniamy zapisy: pracy zwartej, artykułu zamieszczonego w periodyku, artykułu w pracy zbiorowej oraz prac niepublikowanych.
    1. zapis pracy zwartej: inicjał imienia autora+nazwisko autora+tytuł publikacji (pełny, wraz z ewentualnym podtytułem)+(ewentualne informacje na temat wydania lub nazwiska tłumaczy)+miejsce wydania i rok wydania+strony. Tytuł książki wyróżniamy kursywą. Na przykład:
    A. Swieżawski, Warsztat naukowy historyka. Wstęp do badań historycznych, wyd. II, rozszerzone i uzupełnione, Częstochowa 1999, s. 52.
    B. Artaud, Teatr i jego sobowtór, tłum. J. Błoński, Warszawa 1988, s. 78.
    2. zapis artykułu zamieszczonego w czasopiśmie: inicjał imienia autora+nazwisko autora+tytuł artykułu kursywą+tytuł czasopisma w cudzysłowie+(ewentualny numer rocznika)+rok wydania+numer (zeszyt) czasopisma. Na przykład:
    K. Jedynak, Kilka uwag o wychowaniu poza szkołą, „Problemy Opiekuńczo-Wychowawcze” 1995, nr 4, s. 22.
    3. zapis artykułu w pracy zbiorowej: inicjał imienia autora+nazwisko autora+tytuł artykułu kursywą+[w:]+tytuł pracy zbiorowej+inicjały i nazwiska redaktorów+miejsce i rok wydania. Jeśli zbiorówka jest wydana jako jeden z tomów serii, tytuł serii umieszczamy na końcu adresu bibliograficznego w cudzysłowie (zapis dużymi literami). Na przykład:
    M. Rozwadowski, W kręgu tradycji kaszubskiej, [w:] Z zagadnień folkloru ziemi pomorskiej. Materiały z sesji, Gdańsk 22-24 maja 1997, t. 1, red. C. Kobrzycki, T. Paculewicz, Gdańsk – Słupsk 1999, s. 97
    T. Bujnicki, Chmielowski – Tarnowski. Spotkanie krytyków, [w:] Piotr Chmielowski i Antoni Gustaw Bem. Konferencja ogólnopolska w 150 rocznicę ich urodzin, red. Z. Przybyła, Częstochowa 2001, s. 54.
    4. zapis tytułów dokumentów i dzieł niepublikowanych:

oryginalne tytuły i incipity dokumentów, referatów, prac magisterskich piszemy w cudzysłowie,

  1. „Sprawozdanie z konferencji nauczycielskiej odbytej 22 stycznia 2008 r.”, Szkoła Podstawowa nr 15 w Częstochowie, s. 2-3.

 5. zapis źródeł internetowych

Autor+tytuł +adres internetowy+data dostępu do strony;

  1. W. Modzelewski, Z prawem na opak, www.onet.pl, dostęp: 22 X 2008, s. 2.
    6. Stosujemy skróty: tamże (ibidem), dz. cyt. (op. cit.), incypit tytułu

tamże odnosi się zawsze do pozycji wymienionej w przypisie poprzednim, np.

1 S. Palka, Psycholog w szkole, Kraków 2001, s. 35.

2 Tamże, s. 22.
dz. cyt., oznacza, że dana pozycja literaturowa była już przywołana w jednym z wcześniejszych przypisów, np.

7 J. Rozwadowski, dz. cyt., s. 123.

Gdy w pracy są cytowane więcej niż jedna pozycja tego samego autora, po inicjale imienia i nazwisku podajemy incypit tytułu, np.

8 M. Jackowski, Szkoła…, s. 32.

 

Na końcu artykułu zamieszczamy bibliografię, streszczenie wraz z tytułem w języku angielskim, słowa kluczowe po polsku i angielsku oraz notę autorską (tytuł naukowy, miejsce pracy, dane kontaktowe). Opis bibliograficzny  monografii powinien zawierać nazwę wydawnictwa.
Frydrych G., Co nam mówią wykopaliska, Wydawnictwo Akant, Kraków 2011.

 

W przypadku pozycji bibliograficznych zapisanych cyrylicą prosimy o transliterację na alfabet łaciński.

 Prosimy o sprawdzenie, czy przywołane w artykule publikacje mają numer DOI (digital object identifier – cyfrowy identyfikator dokumentu). Jeśli tak, podajemy go w bibliografii w kwadratowym nawiasie:
Pacuła D. , Dialogowość relacji – relacyjność dialogu, „Przegląd Humanistyczny” 2014, nr 2 [DOI: 012.75.9.3276]