https://doi.org/10.16926/em.2014.09.09
Przedmiotem referatu są trzy utwory kompozytorów związanych z regionem Pomorza i Kujawinspirowane Apokalipsą św. Jana – Septem tubae z 1966 i Apokalipsa z 1977 roku Bernadetty Matuszczak oraz Apokalypsis Marcina Gumieli z lat 2006–2010.
Autorka posługuje się metodologią zaproponowaną przez Mieczysława Tomaszewskiego, w której dzieło muzyczne badane jest w aspekcie funkcji spełnianych w kulturze, a więc z per-spektywy funkcji ekspresywnej, impresywnej, referencjalnej i fatycznej. Dobór środków wyrazu i sposobów oddziaływania na słuchacza powiązany jest z bogatymi środkami wykonawczymi.Kategorie znaczeń pozamuzycznych niesione są przez takie układy interwałów i brzmień, które obrazują sferę sacrum i profanum. W utworach tych ilustracyjność przenika się z myśleniem sym- bolicznym i aluzyjnym. Kompozytorzy nawiązują do bogatej tradycji minionych epok, do grego-riańskiej psalmodii, sekwencji Dies irae (B. Matuszczak) oraz stosują rozwiązania formalnei brzmieniowe inspirowane symboliką liczb (M. Gumiela).
W przedstawionych trzech muzycznych interpretacjach Apokalipsy najsilniej zaznaczają siędwa idiomy strukturalno-ekspresywne: idiom grozy (siedmiokrotne apokaliptyczne „biada”) orazidiom świętości – Nowego Nieba i Nowej Ziemi, w którym rozbrzmiewają słowa: Sanctus i Alleluja. To te słowa ostatecznie niosą najważniejsze przesłanie tych utworów – przesłanie nadzieii pokoju.
Завантажити файли
Правила цитування
Ліцензія
Ця робота ліцензується відповідно до Creative Commons Attribution 4.0 International License.
English
Język Polski
Українська
