Zmiany w składzie ciała seniorek podczas programu siłowo-wytrzymałościowego

Abstrakt

Celem artykułu było określenie wpływu 8-tygodniowego programu siłowo-wytrzymałościowego na wskaźniki somatyczne seniorek. Metody. Przy pomocy metody bioelektrycznej impedancji (InBody 230) oceniano parametry: masa ciała, BMI, ilość tkanki tłuszczowej, ilość mięśni szkieletowych, procenty tkanki tłuszczowej, ilość masy mięśniowej prawej i lewej górnej i dolnej kończyny, ilość masy mięśniowej w tułowiu i ilość minerałów. Aby ocenić prawidłowość aktywności fizycznej, styl i jakość życia, użyliśmy standaryzowanego kwestionariusza. W badaniach wzięło udział 29 seniorek, których średnia wieku wynosiła 70,28 lat, a BMI 26,47 kg/m2. Grupa aktywnych starszych kobiet wykonywała 8-tygodniowy program siłowo-wytrzymałościowy, który obejmował pierwotnie ćwiczenia na rozwój zdolności siłowo-wytrzymałościowych kończyn górnych, wtórnie na rozwój zdolności wytrzymałościowych kończyn dolnych oraz rozwój ogólnych zdolności aerobowych. Wyniki. Wpływ programu wywołał znaczny wzrost ilości mięśni szkieletowych – od wartości wejściowej 22.966 kg do 23.552 kg wartości wyjściowej, co oznacza zwiększenie wartości monitorowanego parametru o 0,552 kg (p ≤ 0,01). Z drugiej strony, parametr procent tkanki tłuszczowej badanej grupy wykazuje znaczny spadek wartości wejściowej 36.207% z wartością wyjściową 35.062%, co oznacza zmianę w poziomie o 1,145% (p ≤ 0,01). W celu oceny zmian masy mięśniowej górnych kończyn i tułowia, wykazano statystycznie istotny wzrost, który odzwierciedla zmiany w całkowitej ilości mięśni szkieletowych (p ≤ 0,005). Ilość minerałów w badanej grupie wzrosła tylko o 0,091 kg, jednak wzrost ten potwierdzono na poziomie 0,1% istotności statystycznej (p ≤ 0,001). Podsumowanie. Wyniki te wskazują, że regularne wykonywanie ćwiczeń fizycznych w grupach starszych kobiet skutecznie zapobiega sarkopenii, otyłości oraz utrzymuje równowagę w udziale poszczególnych tkanek w stosunku do całkowitej masy ciała.