Taqiyya. Szyicka doktryna „uświęconego kłamstwa” jako narzędzie terrorystów

Анотація

Terroryzm nie jest zjawiskiem nowym, lecz występował w społeczeństwach już w starożytności
i średniowieczu. Klasycznym tego przykładem są sicarii w Palestynie w I wieku n.e., którzy po raz
pierwszy w historii stosowali taktykę mordowania przypadkowo wybieranych ludzi otwarcie, w biały
dzień – walcząc z „romanizacją”, tak jak obecni terroryści walczą z „amerykanizacją”. W obrębie islamu,
podzielonego w zasadzie od początku na dwa zasadnicze, wrogie obozy – sunnicką większość
i szyicką mniejszość, wśród tej ostatniej powstała ismaelicka sekta asasynów, którzy stosowali podobne
metody działania do XXI-wiecznych zamachowców samobójców, dokonując aktów terroru nawet
za cenę własnego życia. To właśnie asasyni, powołując się na słowa proroka Muhammada, rozwinęli
doktrynę taqiyya, uświęconego kłamstwa, „kłamstwa z przezorności”, „religijnie sankcjonowanego
oszustwa”, pozwalającą na „utrzymywanie własnych przekonań w sekrecie”. Dziś taqiyya
definiuje się jako sankcjonowane religijnie oszustwo dokonane w celu zatajenia terroryzmu – i jest
stosowana przez wszystkie, nie tylko szyickie, ugrupowania terrorystyczne.