Aktywność fizyczna a poziom sprawności funkcjonalnej studentów

Abstrakt

Badania wskazują, że 45% Europejczyków nie uczestniczy w aktywności fizycznej, a niezdrowe nawyki związane ze stylem życia, nabyte podczas lat uniwersyteckich, mogą utrzymywać się w życiu dorosłym. Podejmowanie aktywności fizycznej wiąże się z wieloma korzyściami, ale także zwiększa prawdopodobieństwo przeciążeń i urazów. Wykorzystanie skutecznych metod predykcji urazów umożliwia przesiewowe badanie populacji, przyczyniając się do zwiększenia świadomości podczas stosowania aktywności fizycznej, ograniczenia występowania urazów, a w konsekwencji wpływania na stan zdrowia społeczeństwa. Celem niniejszej pracy jest zbadanie związku między poziomem aktywności fizycznej asprawnością funkcjonalną studentów oraz ocena ryzyka urazów związanych z podejmowaną aktywnością fizyczną. Do badania włączono 114 studentów (44 kobiety i 70 mężczyzn) w wieku od 19 do 23 lat. Przeprowadzono badanie poziomu aktywności fizycznej (International Physical Activity Questionnaire – IPAQ) oraz test sprawności funkcjonalnej Functional Movement Screen (FMS). U większości badanych wzorce ruchowe są zaburzone, ponieważ występują asymetrie i kompensacje funkcjonalne, które wymagają podjęcia działań profilaktycznych oraz ćwiczeń kompensujących. Ryzyko urazu, szacowane na podstawie oceny FMS, wynosi od 25 do 35%. Studenci, w porównaniu ze studentkami, wyróżniają się przeciętnie lepszymi wynikami w próbach testu, ujętych jakowzorce mobilności (WM); charakteryzują się także lepszymi wynikami we wzorcach stabilności (WS). Obserwuje się istotne związki między intensywną aktywnością fizyczną a wzorcami stabilizacji bocznej miednicy, tułowia i bioder (FMS 2), stabilizacją tułowia (FMS 6) oraz wzorcami stabilności (WS). Całkowita aktywność fizyczna wykazuje istotną dodatnią korelację z próbą ugięcia ramion w podporze.