O bezpieczeństwie RP na przełomie XX i XXI wieku. Było, jest i prawdopodobnie będzie dobrze

Abstrakt

Autor odwołuje się do swoich refleksji z okresu 1993–2009. Były one zamieszczone w opracowaniach
Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych oraz instytucji Ministerstwa Obrony
Narodowej. Zwraca uwagę, że prezentowane analizy ówczesnego międzynarodowego bezpieczeństwa
w otoczeniu Polski prowadziły do wniosku, że zagrożenie wojną dla Polski w perspektywie
15–20 lat rysuje się jako mało prawdopodobne. Taki wniosek został zawarty także w przedostatnim
Strategicznym Przeglądzie Obronnym w MON edycji 2009–2011. Autor stoi na stanowisku, że
położenie Polski oraz uwarunkowania polityczno-militarne powodują, że agresja na Polskę będzie
równoznaczna z konfliktem na wielka skalę, konfliktem z udziałem kluczowych aktorów międzynarodowej
sceny. Przywołuje przy tym opinie wyrażoną przez Jarosława Kaczyńskiego w 2016 r.,
że: „Próba wejścia do Kijowa to na pewno wojna, i to z czasem światowa. Próba wejścia do Warszawy
to wojna światowa od razu”. Opracowanie zwraca uwagę, że w Polsce poziom poczucia
bezpieczeństwa jest wysoki, choć w politycznej narracji zwiększa się obawa rosnącego zagrożenia
ze Wschodu. Przemawiają za tym fakty. Przyjęty program modernizacji sił zbrojnych sięga 2032 r.
Kupowane są niewielkie ilości nowoczesnego uzbrojenia. Realizacja już przyjętych programów
jest rozciągana w czasie. Ilość starego uzbrojenia jest w dalszym ciągu znacząca i jeszcze przez
długie lata będzie ono użytkowane.
W artykule wskazano też, że rośnie znaczenie cyberprzestrzeni w kształtowaniu bezpieczeństwa
i prowadzeniu walki zbrojnej. Znacząco wzrastają możliwości rozpoznania, wykorzystania
narzędzi informatycznych w naprowadzaniu na cel i podnoszenia efektywności zarządzania walką.
Wiele wskazuje na to, że zdolność rozpoznania uzyskała przewagę nad efektorami. Jesteśmy
świadkami rozwoju zdolności do wrogiego oddziaływania w czasie pokoju, ale trudno uznać, że
jest to przesłanka wzrostu zagrożenia wojną.