Rola polityczna najbliższych współpracowników J. Piłsudskiego

Abstrakt

O pozycji w hierarchii sanacyjnej nie decydowały kwalifikacje polityczne czy doświadczenie, ale stosunek Józefa Piłsudskiego do danej osoby i częstotliwość jej kontaktów z nim. Jego pozycja nigdy nie była zagrożona. Walka, która toczyła się wewnątrz obozu, była nie przeciw Marszałkowi, ale o jego zaufanie, które wyznaczało prestiż w obozie. Najbliższymi współpracownikami Piłsudskiego byli Walery Sławek, Bolesław Wieniawa- Długoszowski oraz Józef Beck. Dwaj pierwsi cieszyli się nieograniczonym zaufaniem Komendanta i mogli przychodzić do Belwederu, kiedy tylko uznali, że jest taka konieczność.  Józef Beck natomiast był wzywany jedynie w kwestiach związanych z polityką zagraniczną. Różna była także ich droga kariery w systemie pomajowym. Wieniawa nigdy nie zajmował się oficjalnie polityką, Sławek z najważniejszych funkcji w państwie trafił na margines polityczny, a Beck wytrwale dążył do zdobycia wysokiej pozycji w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Przy pisaniu pomocne okazały się biografie najbliższych współpracowników Piłsudskiego i wspomnienia dyplomatów. Ukazały one obraz działalności politycznej i pokazały, jakie wartości wyznawali politycy oraz jaki miało to wpływ na rozwój ich karier.