System Obrony Przeciwrakietowej w amerykańskiej koncepcji bezpieczeństwa narodowego

Abstrakt

System Obrony Przeciwrakietowej Stanów Zjednoczonych to koncepcja obronna cechująca się wielowarstwowością i wielofunkcyjnością. Jego historia
sięga lat 50. XX w. Obecny kształt został mu nadany przez administracje prezydenckie urzędujące po 1989 r. Teraźniejszy wygląd systemowi MD nadał prezydent G.W. Bush. Możliwości obronne strategii odstraszania stale się zmniejszały. Wzrosło tym samym znaczenie Obrony Przeciwrakietowej. Tradycyjne odstraszanie w nowych warunkach porządku międzynarodowego (konflikty regionalne o charakterze etnicznym i religijnym oraz udział w stosunkach międzynarodowych podmiotów niepaństwowych) nie spełniało przewidzianych zadań. Mała wrażliwość na strategię odstraszania podmiotów niepaństwowych spowodowała przekształcenie koncepcji bezpieczeństwa narodowego. System MD stał się uzupełnieniem strategii odstraszania. Pozwolił on na aktywne angażowanie się Stanów Zjednoczonych w operacje, które chroniły lub rozszerzały amerykańskie strefy wpływu, bez obawy odwetu. Za budową systemu MD stoją argumenty, takie jak – testy rakiet balistycznych średniego i dalekiego zasięgu, przeprowadzane przez państwa wrogie Stanom Zjednoczonym (Iran i Koreę Północną). Z drugiej strony wątpliwości budzi większa aktywność oraz swoboda USA w angazowaniu się w konflikty regionalne, bez groźby ataku odwetowego.