Abstrakt
Łyżwiarstwo w drugiej połowie XIX w. było jedyną zimową dyscypliną sportową uprawianą przez większość warstw społeczeństwa Galicji Zachodniej. Dużym zainteresowaniem cieszyły się ślizgawki w największym mieście badanego obszaru – Krakowie, a nieco później także w Tarnowie, Rzeszowie, Nowym Sączu czy Wadowicach. W 1881 r. w Krakowie zorganizowano pierwsze zawody łyżwiarskie. Jednak do 1890 r. łyżwiarstwo było głównie zimową rozrywką, uprawianą jako atrakcyjna zabawa towarzyska. Od 1890 r. Rada Szkolna Krajowa zobowiązała placówki szkolne do wprowadzenia do programu szkolnego kilku dyscyplin sportowych, m.in. łyżwiarstwa. Od tego czasu łyżwiarstwo uprawiano na skalę masową. Dodatkowo ruch na świeżym powietrzu wspierały nowo powstałe gniazda sokole, które kształciły nauczycieli gimnastyki oraz zakładały własne oddziały łyżwiarskie. Po 1900 r. sport łyżwiarski uprawiany był właściwie w każdym mieście Galicji Zachodniej, chociaż popularnością zaczął ustępować innym dyscyplinom zimowym – saneczkarstwu i narciarstwu. Bez wątpienia Kraków w latach 1867–1914 należy uznać za centrum sportu łyżwiarskiego w Galicji Zachodniej.