Abstrakt
Współczesna fascynacja mistrzami sportowymi jest przedmiotem wielu analiz socjologicznych i psychologicznych. Artykuł uzupełnia tę wielopoziomową perspektywę o analizy filozoficzne z zakresu historii idei i komunikacji retorycznej. Prezentuje on ideę bohaterstwa sportowego jako historycznie rozwijającą się formę dyskursu komunikacyjnego. Przesłanką jest teza, że postać sportowego bohatera jest każdorazowo tworem kontekstu komunikacyjnego, czyli przekazu i interpretacji wykorzystujących aksjo-normatywne, apelujące i perswazyjne środki retoryczne. W tej retoryce obiektywne i wymierne mistrzostwo sportowe zostaje wzmocnione i przekształcone w komunikacyjny obraz wzbogacony o znaczenia moralne, społeczne, estetyczne, ludyczno-hedonistyczne oraz marketingowe. Artykuł mieści się w humanistycznym obszarze historii kultury, a jego refleksja, będąca owocem desk research, rozwijana jest w odniesieniu do istniejącej literatury tematycznej z wykorzystaniem hermeneutycznej zasady fuzji horyzontów interpretacyjnych. Celem jest ukazanie spektrum znaczeniowych komponentów postaci bohatera sportowego, począwszy od atletyki greckiej, przez dyskurs antycznych filozofów (rozwijany przez Coubertina), aż po medialną sławę dzisiejszych mistrzów sportowych. Retoryka i praktyka sportowego mistrzostwa to dwie strony sportowego medalu.