Patterns of Physical Culture and Social Patterns in Disposition Groups

Abstract

Wysoki poziom sprawności fizycznej i jego utrzymanie są jednym z ważniejszych warunków dyspozycyjności jednostek i grup do wykonywania zadań w sytuacjach trudnych. Kultura fizyczna towarzyszy grupom dyspozycyjnym od początku ich powstania, a wzory kultury fizycznej oraz wzory społeczne w grupach dyspozycyjnych dopełniają się, wzajemnie przenikają, tworząc wartości autoteliczne, uniwersalne i ponadczasowe. Kulturę fizyczną w grupach dyspozycyjnych można rozpatrywać z różnych perspektyw teoretycznych i metodologicznych, a w niniejszym opracowaniu podejmuję próbę takiej analizy w ujęciu symbolicznego interakcjonizmu. Z tej pozycji rozważań kultura fizyczna, pozostając w ścisłym związku z grupami dyspozycyjnymi, jest „[…] systemem znaczeń współtworzonych i wzajemnie komunikowanych oraz interpretowanych przez osobników biorących w niej udział” (Z. Krawczyk, Teoretyczne orientacje w socjologii kultury fizycznej, [w:] Z. Dziubiński, Z. Krawczyk (red.), Socjologia kultury fizycznej, Warszawa 2011, s. 44). Kultura fizyczna w grupach dyspozycyjnych rozpatrywanych z punktu widzenia przyjętego paradygmatu odnosi się do wzajemnych interakcji jednostek i grup zajmujących się obszarem obu wspomnianych systemów. Z przedstawionej typologii wzorów społecznych w grupach dyspozycyjnych jasno wynika, że zawierają one jeden z trzech elementów: wzór fizyczny, wzór kulturowy i wzór moralny. Wszystkie charakteryzują się układem normatywnym i unikalnymi wartościami. W świetle powyższych rozważań o charakterze aplikacyjnym, kulturę fizyczną można rozumieć jako unikalne narzędzie do osiągania zawodowych celów przez jednostki i grupy dyspozycyjne, które są znaczącym kapitałem społecznym.