Górska służba ratunkowa na ziemiach czeskich od czasów założenia po drugą wojnę światową

Abstrakt

Celem tej pracy jest spojrzenie na historię Górskich Służb Ratunkowych w Czechach, której początki sięgają 1930 roku – czasów pierwszej Republiki Czeskiej. Wtedy nastąpił rozwój życia społecznego, turystyki, turystyki wysokogórskiej oraz narciarstwa. Społeczeństwo zaczęło wyjeżdżać w rejony górskie w celu spędzenia wolnego czasu, oddawaniu się swojemu hobby i podziwianiu piękna otaczającej natury. Z tego wyniknęły pierwsze urazy spowodowane między innymi nieznajomością terenu, niestabilnością warunków pogodowych, a także brakiem odpowiedniego sprzętu i narzędzi. Pierwsze grupy ratunkowe tworzyły głównie osoby zamieszkujące dane tereny ponieważ znały dany obszar oraz topografię terenu, dlatego pierwszymi uczestnikami wypraw ratunkowych byli cieśle, listonosze, instruktorzy szkółki narciarskiej Slalom i Wintersportvereine, strażacy oraz członkowie żandarmerii. Wzrost wypadków i wezwań pomocy nastąpił zimą na przełomie lat 1934/35. Podczas dwóch pierwszych tygodni lutego w Karkonoszach zginęło sześć osób. Po tych tragicznych wydarzeniach praski ratusz oraz gubernator obwodu Vrchlabi – sędzia Vladimir Zaboj Vain – zdecydował o utworzeniu Górskiej Służby Ratunkowej.