Konstrukcja awaryjnych schronień śnieżnych z wykorzystaniem wyników pomiarów temperatury powietrza, śniegu i gruntu

Abstrakt

Niniejsza praca przedstawia wykorzystanie wyników pomiarów temperatury gruntu, śniegu i powietrza do konstrukcji prowizorycznych schronień ze śniegu. W Polsce w najzimniejszych miejscach (Tatry, Kotlina Orawska) wartości temperatury na kontakcie powierzchni gruntu z pokrywą śnieżną oscylują najczęściej w przedziale od 0°C do −3°C. Dlatego przy konstrukcji schronień śnieżnych nie powinno się zostawiać na gruncie wewnątrz schronienia śnieżnej warstwy izolacyjnej, która blokuje ogrzewanie jego wnętrza przez ciepło zgromadzone w gruncie. Bardzo duży wpływ na temperaturę we wnętrzu schronień śnieżnych ma wielkość otworu wejściowego i wysokość jego usytuowania. Im większy otwór i wyżej usytuowany w stosunku do podłoża, tym niższe wartości temperatury i większy pionowy gradient termiczny występują wewnątrz schronienia. Temperaturę w poprawnie skonstruowanym śnieżnym schronieniu reguluje się za pomocą przysłonięcia otworu wejściowego. Grubość ścian, a zwłaszcza stropu, nie powinna przekraczać 40 cm. Ściany o grubości 30 cm zapewniają wystarczającą termoizolację.