Wkład środowiska warszawskiego w rozwój narciarstwa w Polsce w okresie międzywojennym

Abstrakt

Niniejsza praca ma ukazać rozwój sportu narciarskiego w instytucjach i stowarzyszeniach powstałych w Warszawie w okresie międzywojennym, które za cel swojej działalności przyjęły upowszechnienie umiejętności narciarskich wśród swoich członków poprzez kursy narciarskie i instruktorskie oraz stworzenie możliwości współzawodnictwa sportowego w narciarstwie klasycznym, a także alpejskim. O popularności samego narciarstwa świadczy fakt, że w Warszawie w okresie międzywojennym, w stołecznym klubach sportowych, utworzono 38 sekcji narciarskich, w których uprawiano turystykę narciarską nizinną, jak również organizowano wyjazdy i kursy narciarskie w polskich Karpatach. Stopniowo wzrastało zainteresowanie współzawodnictwem sportowym. W sezonie 1929/1930 do Polskiego Związku Narciarskiego (PZN) należało 9 sekcji narciarskich Warszawy, a w sezonie 1937/1938 było takich już 29. Warszawa, mimo braku gór, stała się miastem o największej liczbie stowarzyszeń sportowych zrzeszonych w PZN w okresie międzywojennym. Do badań zostały wybrane warszawskie kluby narciarskie, których działalność istotnie wpłynęła na upowszechnienie sportów narciarskich wśród warszawiaków oraz CIWF-AWF, którego celem statutowym był rozwój kadr dla wychowania fizycznego, turystyki i polskiego sportu w całym kraju. W badaniach wykorzystano źródła znajdujące się w stołecznych archiwach, analizę prasy stołecznej tego okresu, drukowanych pamiętników i wspomnień oraz opracowań poświęconych narciarstwu.