Modernizacja polityczna w Polsce po 1989 roku – uwarunkowania przemian

Abstrakt

Artykuł podejmuje zagadnienie zewnętrznych i wewnętrznych czynników wpływających na proces modernizacji politycznej w III Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem europeizacji jako istotnego i złożonego paradygmatu dla polityki reform w III RP. Rozważania przeprowadzone zostały w odniesieniu do następujących zakresów zmian: ustrojowo-politycznych, ekonomiczno-gospodarczych i społecznych. Wśród wewnętrznych determinant zmian wskazano i omówiono: sytuację wyjściową – jako konsekwencję II wojny światowej i okupacji oraz spuścizny po PRL, zmieniające się oblicza nowego państwa i partii politycznych, zmiany w ustawodawstwie, głos „Solidarności”, postawę Kościoła katolickiego, zjawiska ekonomiczne i nastroje społeczne. Z kolei spośród determinant zewnętrznych uwagę skoncentrowano na: rozpadzie bloku wschodniego, zjednoczeniu Niemiec, zmianach w położeniu międzynarodowym Polski, globalną politykę Rosji, przystąpienie Polski do NATO i Unii Europejskiej, otwarcie Polski na rynki światowe i przypływ obcego kapitału oraz nowych technologii.