Historyczne doświadczenia procesu pokojowego w regionie bliskowschodnim. Lata 1947–1973

Abstrakt

Autor uznaje, że zgromadzone w okresie 1947–1973, wieloletnie doświadczenia w bliskowschodnim procesie pokojowym, miały kluczowe znaczenie dla
wysiłków stabilizacyjnych w latach następnych. W szczególności dużą wartość posiadała, na początku, aktywność Narodów Zjednoczonych składająca się na dyplomację wielostronną. Po wojnie sueskiej porządek zimnowojenny został do pewnego stopnia rozciągnięty na region bliskowschodni. Kluczem do problemu palestyńskiego, w fazie po wojnie czerwcowej, było nie tyle doprowadzenie do kompromisu między Izraelem a sąsiadującymi państwami arabskimi, ile znalezienie formuły umożliwiającej współżycie dwóch antagonistycznych narodowości w granicach jednego państwa. Wojna październikowa przyniosła względną równowagę, która nadała wysoką dynamikę procesowi bliskowschodniemu. Asymetria rezultatów konfrontacyjnych nigdy nie skutkowała stabilizacją.