School in the eyes of Polish seventh graders in the context of their life positions

Abstrakt

W latach 2016–2018 w 79 placówkach oświatowych w Polsce realizowany był projekt „Wychować człowieka mądrego. Wprowadzenie modelu pracy wychowawczej i resocjalizacyjnej z zastosowaniem metody tutoringu szkolnego jako profilaktyki pozytywnej problemów w polskiej szkole”. Wartością dodaną podejmowanych działań okazała się możliwość dokonania pogłębionego wglądu w sytuację polskiej szkoły w świetle toczącej się wówczas reformy edukacji. Podejmowane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej zmiany wiązały się z wygaszaniem gimnazjów, a co za tym idzie poszerzaniem o dwie klasy szkół podstawowych. Ta sytuacja okazała się wielowymiarowym wyzwaniem dla placówek oświatowych, ale przede wszystkim dla samych uczniów, którzy odsłonili dla siebie nową kartę procedur edukacyjnych, nie na początku swojej szkolnej drogi, ale w jej zaawansowanym już trakcie. Niniejszy artykuł zwraca uwagę na ten konkretny moment, koncentrując się na tym, jakimi pozycjami życiowymi charakteryzowali się wówczas siódmoklasiści, a zatem jaki przejawiali stosunek do siebie i otaczającego ich świata. Czynione tu rozważania oparte są o badania przeprowadzone na grupie 764 siódmoklasistów, którzy ostatecznie potwierdzili swoją zdecydowanie niższą sympatię do szkół, a także znaczące wykorzystanie pozycji życiowych, które sprzyjają zaistnieniu negatywnych relacji interpersonalnych.